Bonaire

Om 3 uur ‘s nachts varen we om de zuidpunt van Bonaire. De windvlagen van 35 knopen blijven komen, maar achter het eiland zijn de golven lager. Het was niet leuk. Eerst waaide het behoorlijk, we gingen 8 kts voor de wind met 2 riffen en een half voorzeil. Als het 35 knts gaat waaien willen het voorzeil weghalen. De schoot slaat uit mijn handen, het zeil rolt op met de schoten in de knoop eromheen, het bovenstuk staat heftig  te klappen, de voorstag zwiept een meter heen en weer, we krijgen er geen beweging in. De tocht naar de punt van stampende schip is gevaarlijk, de veiligheidslijn moet een paar keer los als die verstrikt raakt. De punt gaat meters op en neer en heen en weer. Na een uur hebben we het voorzeil provisorisch vast.

Op de motor verder in het pikkedonker, de maan ging om 1 uur onder, de wolken zijn zwart en de regenbuien zijn heftig. Nog 3 uur naar de zuidpunt. De windvlagen brengen hoge golven, je hoort ze met veel bruisend lawaai van achteren aankomen. Eén keer sta ik tot mijn middel in het witte water. We gaan over op 2 safety lines, 1 naar elke achterstag. Spoel je tenminste niet overboord.

Of ik soms niet denk, dat ik te oud ben voor dit soort toestanden? Soms.

Om 4 uur liggen we midden achter het eiland. De kustlijn is moeilijk te onderscheiden. Het zijn de zoutpannen, geen enkele bebouwing. Het is niet te zien hoever we van het land zijn. We hangen rond tot het lichter wordt en gaan dan op de lichtjes van Kralendijk af. Ineens ligtt er een douaneboot langszij. Drie gespierde mannen komen aan boord en controleren de papieren. In een donkere nacht als deze komen boten uit Venezuela naar de ABC-eilanden. Op Curacao zitten inmiddels 15.000 vluchtelingen.

Alle moorings voor de stad zijn bezet. Later horen we, dat je een afspraak moet maken met een boot die vertrekt om hun mooring direct over te nemen. We vinden een plek in de Harbour Village Marina ten zuiden van de stad. Men is er behulpzaam, er is een bar en een zwembad. Het kost $30 per dag, terwijl de moorings $ 15 kosten.

Bonaire is relaxed, veel Nederlanders, leuk stadje en heel veel watersport: duiken, snorkelen, surfen en zeilen. Eigenlijk alleen maar watersport. De Van der Leest supermarkt is eigenlijk een Albert Heijn. Na één dag voelen we ons thuis. We maken in een woonwijk met moderne architectuur een praatje met Marielle en Chris uit Almere. Ze wilden een bed-and-breakfast beginnen, maar dat liep even vast in de procedures, maar binnen een dag hadden ze werk bij een autobedrijf en een distilleerderij. Zij brengt mij naar de supermarkt en hun huurder breng Rommy naar de VIP duikschool. Vrijdag begint ze met een cursus. Ik klus dan aan de boot en rij rond op een scooter.

De eerste 3 dagen van de overtocht waren overigens geriefelijk. We besteden een dag om de windvaan automaat goed af te stellen. Dat is best lastig omdat Rommy andere mechanica-wetten aanhangt dan ik. Uiteindelijk ontdekken we, dat de elctrische stuurautomaat in de vrij-stand veel weerstand geeft. Linksom gaat het stuur nog redelijk, maar rechtsom gaat het te zwaar. We denken dat we dáárom steeds oploeven. Geen sterke theorie, maar als ik -terwijl Rommy stuurt- de electrische automaat los maak zijn de problemen opgelost. Ik plak de ring met ducktape tegen de stuurkolom.

Ik kan weer iets van mijn bucketlist strepen: het is een Holleeder scooter! Daar had ik altijd nog eens op willen rijden. Liefst in Amsterdam-Zuid, maar Bonaire mag ook. Gehuurd bij een vervallen resort. De zoutpannen rond, even snorkelen en dan lunchen in Jibe City, je scooter naast de andere Holleeders in het zand parkeren.