Naar Nederland

Er zitten nu 6 lagen verf op de romp. Het onderwaterschip is klaar voor de behandeling in het najaar, de motor heeft zijn  olie, filters en anodes, binnen is alles schoon, de dinghy is opgeknapt en de airco staat op 24 graden. En het buiten-boordmotortje heeft een rode kap. In ons Trinidad-schrift met klussen is bijna alles doorgestreept.

We hebben elke dag vanaf 6 uur gewerkt en hoeven alleen nog maar de koffer te pakken voor de reis naar Nederland. Vrijdag om 5 uur met een taxi naar het vliegveld en zaterdag zijn we op Schiphol. Nu is het dinsdag, dus we zitten op schema. 

We lopen na het werk wat rond en praten met veel mensen. Het zijn hier allemaal echte zeilers, geen vakantiegangers. In de sportbar (bier en rum half geld) zien we Belgie goed spelen en de Manschaft tegenvallen. Morgen kijken hoe Iran het doet.

We gaan in de ochtend nog een keer naar Port of Spain, naar het museum bij het grote park, een prachtig victoriaans gebouw. De mevrouw van de kassa is er een half uur te laat. Gelukkig regent het even niet, dus staan we geduldig op de stoep. Het blijkt een aardig museum over Trinidad en Tobago: de natuur, de bevolking, de olie, de angustura, de bauxiet, de slavernij en mooie schilderijen (zie foto). De entree is gratis, de schoolkinderen zeggen allemaal “good morning sir”en zijn heel rustig. 

Mc Donalds nodigt mij uit mijn verjaardag bij hen te vieren, toch maar niet. 

Terug bij Power Boats lunchen we in de sportbar en zien Iran verliezen van Spanje. Geen schande. Het geraamte van de krimptent is ondertussen opgebouwd. De krimpfolie doen ze als we weg zijn. Ze sturen een foto.

Nadat we klaar waren met verven heeft het 2 dagen tropisch geregend. Het dek lekt op een paar niet gelocaliseerde plaatsen, de krimptent is echt nodig. In het najaar gaan we kitten.

De Customs en Immigration gaat razendsnel, dat geeftons tijd voor een laatste capucino met cheesecake bij Caffe del Mar. We zitten buiten, het is 26 graden, heel aangenaam, binnen speelt Frankrijk. Nog even langs de Yanmar monteur, die me uitlegt waarom onze waterseal het zo snel heeft begeven: teveel spanning op de aandrijfriem. Een kwarslag draaibaar had ik geleerd, maar de monteurs in West End zetten er een hefboom op. Tegenover de Yanmar is Marine Warehouse, die bestellen dingen voor je zonder invoerkosten en met lage Fedex-kosten.

Bij elke boot hangen de ankerkettingen over een balk. Dus dat hebben wij ook maar gedaan. Waartoe? Geen idee. De foto is trouwens van voor het schilderen. Vergelijk het eens met de foto hierboven. Boven het schilderij van de dame.

Inpakken, gif strooien, een wedstrijd zien, vroeg naar bed, deze blog posten en om 4 uur komt de taxi. Tot ziens in Nederland.