Back in the USA

 

Oh mijn god. We varen weer. naar buiten. De geul van Dandy Haven Marina uit. Ik wist niet dat ik hier zo van hield, het wordt me even te kwaad achter het stuurwiel. Rommy lacht: ik wist wel, dat je er van zou genieten, al dat geklets van: varen hoeft voor mij niet meer. ik geloofde er niets van.

De rivier uit en een stukje langs de kust naar Hampton, 3 uur varen, geen wind, vlakke zee, motor loopt als een zonnetje. We zitten even op de Atlantische Oceaan, onze grote vriend. Er is bijna niets wat we mooier vinden dan die oceaan. Daar horen we thuis.

Hoe is het 10 dagen na onze landing op Washington Dallas zo gekomen?

Icelandair cancelde onze vlucht. We vlogen met de KLM, rechtstreeks, half lege cabine, prima vlucht.

Een auto gehuurd bij Herz. Een Ford SUV, een oude lullenauto, niks voor ons. Als we na 4  uur rijden bij onze airb&b aankomen zijn we bekaf, volgens onze biologische klok is het al 4 uur ’s nachts. Darrel, de bewoner vertrekt de volgende dag naar een Harley Davidson Confentie in Daytona. Hij vertrekt met een dikke nieuwe zwarte Harley op de trailer achter zijn grote pickup-truck. We hebben het huis voor ons alleen.

We treffen de boot in redelijke staat aan. Een beetje zoals na één winter. Wel vuil, maar niet vochtig. Van het dekzeil is niet veel over en de SSB antenne is van de stag gewaaid. Onder de motor staat veel water, dat pompen we weg.

Onder de dieseltank staat diesel met water. Zoveel, dat de tank wel lek moet zijn. Major Setback. We halen Edward, een mannetje, erbij. We besluiten, dat de tank er woensdag uit gaat. Er zijn hier andere mannetjes die tanks op maat maken. Maar eerst maak ik een rond gat boven de niveau-meter. Die kan er niet meer uit sinds ik in Portugal een nieuwe tank installeerde en die op balkjes heb gezet. De niveau meter gaat er via het gat uit en de tank blijkt tot de rand toe gevuld. De diesel heeft waarschijnlijk uit de toevoerslang gelekt. Minor Setback. 

De boatyard is voor Amerikaanse begrippen een oud rommeltje. De bodem is van zand en stenen, onder de boten wordt een groot stuk worteldoek gelegd. Tussen de hoge naaldbomen staat vervallen containers en achterin is een scrapyard met stukken boot en vervallen boten. Eén van die boten heet Double Trouble en een andere No Patience. Dan vraag je er ook om. Op de vis-uitkijkstellage van de No Patience hebben vogels een groot nest gebouwd.

Maar de kranen, tractoren zien er goed uit. Andy en zijn assistent Brandon zijn ervaren en hulpvaardig. De werkplaats is ogenschijnlijk een chaos, maar de monteurs Pee Wee en Preston weten alles te liggen en helpen je bij alles. De boel wordt bewaakt door een hond, die blaffend op iedere nieuwkomer afstormt en vervolgens niks doet. Hij is 5 jaar geleden achtergelaten aan het eind van de weg en heeft het nu goed naar zijn zin. Hij sjokt achter Andy aan en komt even de langs bij elke bootklussers.

Een andere klusjesman is Greg met zijn Diesel Repair. Hij heeft een mobiele werkplaats in een vrachtauto. Ik mag een foto van hem maken. Voor mijn vrienden, zeg ik, good for bussiness. Dus als je een dieselprobleem hebt en je ligt in de buurt van Hampton: Greg Diesel Repair!

We waren ze helemaal vergeten: de straaljagers. Steeds met zijn tweeën komen ze oorverdovend over. Ze stijgen op van Langley, hier vlakbij. De Amerikanen maken nog werk van de verdediging. En we spreken al drie keer mannen, die willen dat Amerika in de Oekraine gaat aanvallen. Geweld is in de USA nu eenmaal een oplossing. En ze leren niet van de geschiedenis, maar wie doet dat wel.

\Op de autoradio staat lekkere rock met gierende gitaren. En ineens: ”So many roads to travel”. Die stem, dat lijkt wel heel erg op Harrie Muskee. En dan komt de solo van Eelco. Onmiskenbaar. Ongelooflijk. Vandaag ook nog “Twilight Zone”van de Earing, maar dat was meer te verwachten.

Het is heerlijk om weer in Amerika te zijn. Vriendelijke mensen, grote winkels, dikke auto’s, dikke mensen., slechte wegen. Dit is wel Trump-country, Brandon-vlaggen in de tuin en NRA stickers op de achteruit.

Ik hou van het autorijden hier, zo relaxt, iedereen geeft iedereen voorrang. en no speeding. Nadat we de Ford bij Herz hebben ingeleverd willen we lopend naar de Food Lion. Mooi niet: de derde auto stopt en brengt ons er naar toe.

In de versafdeling werkt Eva, ze is Zweedse en won een Green Card in de loterij. We praten elke keer even in mijn nog beperkte Zweeds.

In de Ace vraag ik naar de elektro afdeling. Ze wijzen naar links-achter . Maar de gangpaden zijn genummerd, dus wil ik een nummer horen. Aisle 22. Dan vertel ik het verhaal over de val van Giscard d’Estaing. En dat valt dus vollédig in het water. French president, Tour de France, Theo Koomen, back on the motor, I want numbers….mijn Engels wordt steeds slechter en hun verbijstering steeds groter.  “Dutch  humor” mompel ik en ga snel naar de elektro.

Op weg naar de wc heb ik telkens gesprekken met meneer Miller., die aan zijn motorbootje werkt. Over Hemmingway, over de Flying Burrito Brothers, over crabsalad, over Updike. Hij is leraar Engels. Ik geef hem al mijn Franzen en Mc Innerly boeken. Ruimte maken op de boot voor de nieuwe crew. Ik neem alleen de Spinoza boeken mee naar Nederland.

Als de antifouling (Tropicote met 95% koper) is aangebracht en het midzwaard (centerboard) gangbaar is gemaakt worden we in het water gelaten (launched). De motor start na 10 seconden, niets lekt, alles prima.

De motor is door Rommy van nieuwe olie, nieuwe filters en nieuwe impellar voorzien. Ik zat erbij en gaf aanwijzingen. Prima samenwerking, op onze manier dan. Ze weet nu waar het opvoerpompje en de bleeder zitten. Ik zocht nog geruime tijd naar de opofferingsanodes, maar we hebben nu een koeling met wisselaar, dus geen anodes. Heeft Rommy weer wat geleerd.

En dan ankeren we weer voor de town harbour van Hampton. Als ik op de plek sta, waar ik in de ambulance werd getild wordt het me heftig te kwaad. De rondvaartboot met de schipper, die de ambulance voor me belde is er niet meer. Ik had hem graag willen bedanken. Als ik later met Rommy weer over de kade loop …. weer janken.

Zou er wat tegen te doen zijn? Al dat gejank.

We liggen voor de Bull Island Brewing Co. We drinken de eerste avond een IPA en een Triple. Onze welverdiende ontspanning na 10 dagen werken.

Dit blog is voor Gerdababs