Mobile. Alabama. Eindelijk een warme dag. Tijd voor de korte broek. Ik doe een bijkleurend T-shirt aan en zie later dat het er één is met een Corona Extra reclame. Waren goedkoop in Mexico, maar geen goede keuze. De geniale president heeft een heel doeltreffende maatregel genomen tegen het “buitenlandse virus”: hij heeft de belasting verlaagd! Zijn favoriete maatregel. En het zal allemaal erg meevallen zegt hij, straks wordt warmer en dan is het zo voorbij. Het is een hoax van de Democraten. Dat zeggen ook 4 republikeinse senatoren na een briefing door wetenschappers en verkopen hun aandelen.
De President van Guatemala heeft gisteren aangekondigd, dat Europeanen het land niet meer in mogen. We zijn benieuwd hoe dat uitpakt voor ons. We hebben al een vliegtuig geboekt, die half juni uit Guatemala City vertrekt. Eind mei willen we Guatemala weer in. Hij had beter de belastingen kunnen verlagen.
Maar de geniale president hier heeft nog een andere favoriete maatregel: de grenzen sluiten voor vreemdelingen. Nou wordt het onduidelijk hoe het voor ons verder gaat. Ook voor Lynn, die al een vliegreis naar de Hunduras eilanden heeft geboekt. In het ergste geval zijn we ons geld kwijt, aangenomen dat wij niet doodgaan aan het virus. We kunnen altijd in de USA blijven. Niet hier met alle orkanen, maar langs de Oostkust omhoog tot Annapolis of weer naar New York. Het nu nog te vroeg om iets te besluiten.
We zijn trouwens in Pensacola, de oudste stad van de USA. Ze zeiden in St Augustine, dat ze de oudste waren, maar de Spanjaarden bouwden hier eerder een nederzetting. Van de eerste Spaanse periode resten enkel nog wat fundamenten en potscherven. Van de Engelse en tweede Spaanse tijd is meer te zien. Maar het mooiste zijn toch de straten met gebouwen uit het begin van de vorige eeuw. Alles mooi opgeknapt en overal borden met toelichtende teksten. Bijvoorbeeld over het gebouw waar de eerste sit-ins werden gehouden. Zwarte mensen gingen in een whites-only restaurant zitten en bestelden iets. Ze werden steevast door de politie verwijderd. Pas in 1966 is de segratie afgeschaft. In het park staat een beeld van MLK.
De barbershop heeft een bordje met reclame voor Hollandse reuzel aan de deur hangen. Ook is er de plek waar ze John Wesley Hardin hebben doodgeschoten (bekend bij Dylan liefhebbers).
Het historisch museum verspreid zich over diverse gebouwen. Onder meer is er een houtzagerij, een huis met interieur uit 1952 (al met koelkast en wasmachine) en de bar van Trader Jon, waar de testvliegers, stuntvliegers (Blue Angels) en astronauten van de nabijgelegen basis hun bier dronken. In een zaaltje ernaast is een historisch tableau: een hut omringd met gras. Echt gras, dood gras. Het geeft me een hooikoortsreactie: hoesten en niezen. Ik vlucht naar de volgende zaal. Hoestend en niezend, de aanwezigen stuiven uiteen. Ik ga naar het achterste deel van de gang, boos nagekeken door de Amerikanen. Als ik iets gezegd had, hadden ze gehoord dat uit Europa kom. Het hoesten houdt op en ik kan mijn weg vervolgen.
Op de bovenste verdieping van het museum is een tentoonstelling over de censuur in de comics. Veel orginele Marvel-strips. Een afbeelding speciaal voor Victor.
Vanuit Pensacola nemen we dezelfde route als op de heenweg. Ankeren bij St Edwards Park. Veertig nMijl buitenom verder, bij de inlet van Destin houden we een rode ton aan (red right on return) en belanden in 1 m diep water. Deze ton ligt al een jaar op een zandbank naast de geul, de coastgaurd gaat er niet over zeggen ze, ze hebben het doorgegeven. Na weer veertig nMijl buitenom steken we bij de brug van White City een haventje met publieke steigers en hellingen in. We maken vast bij een bordje No Overnight Mooring.
De tocht over de rivier is prachtig, lekker zonnetje, geen wind en we zijn weer de enigen. Ik zie twee keer een American Bold Eagle in een dooie boom zitten. We ankeren tegenover Apalachicola. Dan hebben we weer weer telefoon en internet en lezen de berichten over de virustoestand. Het ziet er naar uit, dat we niet naar een ander land kunnen. Heike en Rommy telefoneren, ze liggen met de Worlddancer bij St Petersburg en hebben daar vrienden met auto’s. Heike raad ons aan één keer per dag naar de corona-berichten te kijken, niet vaker want dan wordt je gek. Maar is niet veel ander nieuws: Biden wint en neemt een vrouw als running-mate, dat is goed nieuws. Over een week gaan we die kant op, als de wind meewerkt.
We drinken koffie bij Cafe con Leche, een erg informele tent met perfecte koffie (van de Muddy Waters Coffee Company). De mensen die er werken spreken Engels en Spaans. De donde eres? Vragen we een vrouw. Uit Guatemala, we hebben wat te praten...
Teruglopend passeren we een galerij/fashionwinkel met mooie beschilderde zijde. De winkelier komt naar buiten en vraagt: Are you Dutch? Ja, kan je dat zien dan? Ja, juliie lopen zo rechtop en krachtig. Hij heeft jaren bij de Dam gewoond en vindt Nederland perfect. Dat valt volgens ons wel mee, maar John (we maken kennis zonder handen te schudden) blijft erbij. Honderd procent perfect. Hij lijkt op Rembrandt en is dus schilder. Hij geeft ons zijn nummer en zegt dat we hem overal voor kunnen bellen.
We lezen ook het Nederlandse corona-nieuws: de Groningse corpsstudenten gingen toch in Italië skien, men koopt wc-papier, men applaudiseert, men zingt You'll never walk alone, de ouders krijgen het geld van kinderopvang terug, de bejaarden krijgen een supermarkt uurtje en Rutte neemt een PvdA-er op in zijn cabinet. Dat laatste is klasse.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten