Michaels Rock en Jonesville Bay

Het is zondagmiddag en de baai bij Michaels Rock ligt vol met motorbootjes. Kinderen spelen op het strand, ouders maken lunch op de grill en 2 jetski’s scheuren heen en weer. Lazy Sunday afternoon. We waren hier gisteren met een motorsloep en liggen er nu zelf voor anker, omdat hier zo’n prachtig rif is.

De rest van de Suzie2 groep is naar Roatan, de boot van Jeff, die uit de mast viel overbrengen.        De dikke man van het kleine motorbootje Just Enough naast ons komt rechtop aangezwommen met een drankje boven het water in de hand. Het lukt hem niet om ons kleine zwemtrapje te bestijgen en maakt dan maar vanuit het water een praatje. Zijn vrouw woont met twee dochters in Zwolle. Ben je in het meest afgelegen eiland van de Carib, komt er een Hondurese man met dochters in Zwolle. Hij vertelt over zijn ingewikkelde leven en het eiland, de corruptie en de kortzichtigheid. Als hij een uur later met zijn bpptje vertrekt, brengt hij ons een lunch: lekkere gebakken vis met plantain en coleslaw.

De situatie hier op Guanaja is als volgt: Er gaan veel drugs om, waar veel geld mee verdiend wordt. Het gebruik van drugs is echter beperkt, wel is het kweken en roken van wiet redelijk normaal. Ik sprak een man, die de zaadjes via internet in Nederland bestelt. Sterk spul... Er is de garnalenvisserij en verder is één Amerikaans duikhotel. Ieder die een restaurant, guesthouse of duikschool wil beginnen moet tienduizenden dollars aan de ambtenaren betalen. Voor verder ontwikkeling is een weg noodzakelijk, maar het bestuur heeft geen plannen in die richting. Als de andere partij de verkiezingen wint worden alle afspraken teruggedraaid en moet er opnieuw gedokt worden. Zolang er geen ontwikkeling is, is er geen middenklasse, is er geen tegenmacht en tiert de corruptie. Ondertussen hebben wij een snorkelparadijs met heel goed drinkwater en zonder wegen.

Na nog een dag snorkelen steken we over naar Roatan, het grootste eiland van de 3 Bay Islands (45 km lang, 2 km breed). We ankeren in in een baai bij Jonesville, voor de Jonesville Marina (6 ligplaatsen, bar/grill, zwembad, laundry). Er liggen 3 boten voor anker en 4 in de marina, Amerikanen en Canadezen. Aan de overkant liggen 20 werkloze shrimpboten, model Forest Gump.

De Suzie2 boten zijn naar een andere baai gegaan. Het is wel even lekker om niet in de groep te zijn. We zijn moe van de eeuwige grappen van de Engelsen, het positivisme van de Amerikanen en het ellebogenwerk van de Oostenrijkers. We luisteren naar het net om 8.15 uur. Onderwerpen: weerbericht, help needed, things to do, treasures of the bilge, alles met Engelse grappen en grollen.

Er treedt een zangeres op in de bar, begeleid door een jongen in een T-shirt met een afbeelding van Jimi Hendrixs. Zij is goed en hij speelt met een verbluffend gemak. In de breaks praten we met ze over zeilen en muziek.

Als je langs het zwembad de marina uitloopt kom je door een Tjechisch dorp. Tsjechen hebben hier vakantiehuizen gebouwd en verhuren die aan landgenoten. Het zijn mooie grote huizen, met een fantastisch uitzicht en met beneden een steiger met visboten en een groot zwembad. Bij Maycek in het huis aan de kruising huren we een scooter. ’s Nachts waait het 36 knopen. Eén boot gaat krabben, er blijkt een T-shirt om het anker te zitten. T-shirt weg en opnieuw ankeren op dezelfde plek voor de bar.

Een visser met zijn zoon komt langszij en verkoopt ons een zojuist gevangen grouper en een zak garnalen. Het garnalen seizoen is gesloten, maar kleine vissertjes gaan gewoon door. We krijgen de prijs naar beneden tot 700 lempiras, 20 dollar. Duur, maar goedkoper dan 2 hamburgers met Weizenbier in de bar. De visser verkoopt tevens hash.

De weg bij het Tjechische dorp is een nieuwe betonweg, maar dan komt de verassing: een zandweg met dikke stenen. Onwennig hobbelen we op de kleine wielen over de stenen en bereiken dan de hoofdweg, die in de lengte van het eiland over de toppen van de heuvels loopt. Het valt ons tegen, welliswaar prachtige uitzichten naar beide kanten, maar veel resorts en villawijken. Een uitverkocht eiland zoals Aruba, maar armoediger zoals Panama. We gaan naar wat dorpjes, kopen wat langs de weg en vinden zelfs een nieuw paraplue ankertje ($40). Er zijn niet veel auto’s en de scooter heeft een krachtige motor, die heuvelop de 50 km/u haalt. De weg is zonder gaten en de bochten liggen goed. Aan het eind van onze rondrit halen we eten en bier in een supermarkt. Op de weg met stenen breekt slechte één ei. Morgen is het Pasen.

Een week geleden is een zeilboot van Roatan onderweg naar Colombia voor de kust van Niguragua overvallen door 4 vissersboten met ca 20 mannen. De zeilers sluiten zichzelf op in de cabine, waarna de mannen de spullen aan dek stelen of vernielen en de zeilen kapot snijden. Het oproepen van de kustwacht heeft geen resultaat. Ze wijken uit  naar Providencia en melden zich bij de Colombiase kustwacht. Onder de zeilers is dit voorval het gesprek van de dag en noonsite doet uitgebreid verslag. Gelukkig zijn wij dat gebied voorbij en is het gebleven bij een gestolen paraplue ankertje van 40 dollar.

He regent. Geen dag om te scooteren, een dag om een blog te posten.