Cartegena

De ankerplaats is van de Armada Nacional, normaal verboden gebied maar de rally mag er liggen. Aan de ene kant de oude ommuurde stad, aan de andere kant de terreinen van de Armada. Elk uur komt van daar een bootje om onze veiligheid te waarborgen. 

De eerste avond is er een welkomsparty van de Club de Pesca, onbeperkt gin tonic met kaas, varkensvlees, maiskoek en plantaan. Ik praat met de commandant van de Armada. Hij verteld over hoe lastig het is om deze grote baai in de gaten te houden. Hij is zeer gedreven om er voor te zorgen dat ons niets overkomt. Hij wil, dat we later anderen vertellen hoe mooi en veilig Cartegena is. Bij deze. We treffen hier veel mensen met dezelfde gedrevenheid. Escobar is dood, de positieve en grondwettelijke krachten hebben het overgenomen.

Ik lees Killing Pablo, dat vertelt ongeveer hetzelfde verhaal als de serie Narcos. Het is ongelooflijk hoe dit land is herrezen. Je voelt nog steeds de energie en opluchting.

Het is hier duurder dan in Santa Marta, maar voor € 10 kun je nog steeds uitgebreid eten en drinken. Goedkoper dan zelf te koken, dus lunchen en dineren alle dagen, todos dias. Om de hoek bij de Club de Pesca is een landje met foodtrucks, daar belanden we als we de brug naar de oude stad niet over willen. 

In de nacht om 2 uur is er een klap en geschreeuw. De patrouilleboot van de Armada is op de Tao Pao geknald. Ze proberen nog snel weg te varen, maar de fotocamera’s flitsen over het water. Ze zijn nu bezig met Bill, de schipper, financieel iets te regelen. Als de commandant er van hoort zwaait er wat.

De oude stad is uniek, zoals Amsterdam of Venetië, maar minder overstelpt met toeristen. We verkennen de stad 4 uur met een gids en slenteren daarna elke dag door de straatjes. Het Museum voor Moderne Kunst herbergt een kleine maar prachtige collectie van Colombiaanse schilders. Geen Botero, gelukkig niet. De souvenirs komen niet uit China en er zijn mooie beeldjes en molas (geborduurde doeken). We kopen een aantal maskers en een paarse panamahoed.

Iemand van de groep wil een motor huren. Kan ik iemand achterop meenemen? Een man of een vrouw? Een man. Nee, dat is wettelijk verboden....... Een overblijfsel uit de strijd tegen Escobar, die veel aanslagen op politiemensen en rechters liet plegen van achter op een motor.

We bereiden ons langzamerhand voor op de oversteek naar de San Blas eilanden. De 340 eilanden horen bij Panama, maar hebben een eigen bestuur en eigen regels. De Guna indianen zijn er een gesloten gemeenschap, cocosnoten zijn er nog een betaalmiddel (raap nooit een cocosnoot op), geen toerisme, maar ze laten zeilers toe als die niets vervuilen en niet bloot rondlopen. We zijn daar 4 weken en moeten water en voedsel meenemen. Vissen en duiken is verboden, maar je kan wel vis van ze kopen.  $ 10 voor een lobster.

Maar eerst nog een tijdje in Cartegena. Zondag naar de opera: Cosi fan tutti. Met dat vreselijke libretto, maar met goede Italiaanse zangers en het geweldige orkest van Medellin in de bak. Het operahuis is een 18^e eeuwse bonbondoos, we zaten vooraan in een loge. Het was een heerlijke avond. Na afloop met ons zessen gegeten (2x Canada, 2x Frankrijk en 2x Nederland), Arroz Caribe uit een ananas en Red Snapper met bruine rijst.

Dan een dag met boodschappen in het spaans: zeekaarten van San Blas kopieren, spoeltje voor de naaimachine, brushes voor de jamsessies, sunbrella voor boothoezen, gerepareerde klok ophalen en dan naar een verhaal van Lee Miles over Colombiaanse  emeralds in zijn winkel Mister Emerald. Lee handelt hier al 30 jaar in emeralds en kan er uren over vertellen. Ik moest er toch heen want het waren zijn San Blas kaarten die ik kopieerde.

Door het heen en weer geloop leren we de stad goed kennen. We ontdekken steeds nieuwe straatjes en pleintjes, maar herkennen daarna ook weer snel bekende punten. Het is echt nodig aan de schaduwkant van de straat te lopen en om het uur een lemonade natural, ijskoude verse citroenlimonade te drinken. Dan gaat het best. Als er een cruiseschip is zijn de hoedenverkopers lastig, maar vandaag was het rustig.

De ankerplaats: Aan de overkant bij de Armada (toch een mooier woord dan Marine) liggen 14 in beslag genomen boten, van 3 steekt alleen het topje van de mast boven water. Op de wal twee mini duikboten. Alles drugssmokkel. De rondvaartboten zijn gewend binnendoor over de lege ankerplaats te varen. Nu scheuren ze tussen ons door. Voor een Colombiaan hebben de gashendel van een outboard en de volumeknop van de geluidsinstallatie slechts 2 standen: uit of vol open. In het weekend wordt het pas om 3.30 uur stil.

We sluiten een deal met Michael: we kopen zijn 2 jaar oude buitenboordmotor en wachten hier tot donderdag of vrijdag op zijn nieuwe motor en nemen die dan mee naar Islas Rosario. Hij wil met zijn zoon duiken bij Isla Rosario. Wij vinden het niet erg om 2 dagen langer in Cartegena te blijven. 

De Ocean Cruisers Club werkt met Port Officers, die leden opvangen en dingen voor ze regelen. De Port Officer in St Lucia is gisteren vermoord. Ik zal Port Officer van Rotterdam worden, gevaarlijke baan. 

In de San Blas eilanden zal er geen telefoon of wifi zijn. Dus 4 weken geen blog.

Groeten uit Cartegena en tot over 4 weken.