Als we aanleggen met de dinghy zijn drie vrouwen op de kade aan het vissen. Eén draagt een mondkapje, ze werkt in de zorg. Aan het andere eind staan de kinderen van de garnalenpeller uit Guatemala te kijken bij een man, die een catfish van de haak haalt. De laatste week zijn ze elke dag bij hun vader en zij hielpen me met de waterslang. Op mijn verzoek poseren ze trots. De catfish heeft zich in de snoer gedraaid, barbed, zegt de man. Zo leren we Engels.
Katie heeft gezegd, dat we gerust over de boardwalk door de swamp mogen lopen, dus dat gaan we doen. Het is een prachtige wandeling en het lukt me een gifgroen salamandertje te fotograferen. Normaal krijg ik nog geen schilpad op de foto. Het zijn meestal foto’s van huizen, die lopen niet weg en die interesseren me ook meer.
Terug lopen we door de woonwijk. Een echtpaar is hun huis aan het opmeten, ze doen het in de verkoop. Ze hebben het opgeknapt. Met de hurricane Michael is er een boom dwars door het dak gevallen. Nu heeft het huis een nieuw blinkend tinnen dak.
Dichter bij de hoofdstraat worden de huizen mooier en zie je meest blanke bewoners. Jerry is het gras aan het maaien, want binnen zijn Panamese mannen de verrotte vloer aan het vervangen. We praten een tijdje met hem en zijn vrouw Charlotte. Hij is leraar geweest en heeft een boek geschreven met verhalen uit zijn familie. De titel is Wild Crafting, dat is het zoeken van kruiden in het wild. We luchten met zijn allen even ons hart over de gezondheidszorg en de president. Het is hier Trump country, maar dit blok is liberal. Aan de andere kant van de hoofdweg wonen de miljoinairs, dat is Trump.. Zijn boek ligt in de plaatselijke boekhandel, die dicht is.
John van de galerij nodigt ons uit om te komen eten bij zijn moeder. Dat vinden we een hele eer en we zijn erg benieuwd naar z’n moeder. John heeft ons veel over haar verteld.
Het citydock is bij terugkomst verlaten. Op de foto zie je Rommy in de dinghy.
Terug aan boord nemen we een Oyster City Apalach IPA. Even later komt John met zijn papagaai langs. John is de exentrieke miljonair, die in de woonboot in de kreek woont. Prachtige ruige verhalen. We hebben het ook over de zeventiger jaren, waar we alles van zijn vergeten. De gemeente wil hem weg hebben, dat is een doorgaande juridische strijd. Hij heeft de boot zelf opgebouwd en de mooiste houtsoorten gebruikt (de orkaan Michael heeft zeldzame houtsoorten opgeleverd van omgewaaide bomen). Terwijl we praten loopt de papagaai rond in Johns boot en pakt met zijn snavel alles wat los en vast zit, zoals knoppen van dashboard. Hij verliest een veer en die waait in onze boot. We zullen het als aandenken bewaren.
’s Nachts gaat het vreselijk hard waaien. Het waait tegen de stroom in, dus is het onrustig. Ik blijf een uurtje op en lees een griezelige Nicc French. Alles blijft heel en de windmolen vult de accu’s.
Het etentje gaat dan toch niet door, de hond is ziek en de moeder is overbelast. John haalt garnalen bij Tommy en die eten we op de veranda voor de galerij.
Morgen gaan we ons na vijf weken Apalachicola verplaatsen. Het valt ons zwaar. We halen eten, drinken, water, diesel, benzine en propaangas. Rommy doet de was in de laundry, waar de machines het één voor één begeven. Ik haal water en brandstof als de pelicanen me tenminste op de dinghy laten.
We gaan eerst naar Dog Island en gaan daar de volgende dag de opening door en 140 nMijl oversteken naar Clearwater. Op de kade ontmoeten we nog een Engelse solozeiler, die hetzelfde plan heeft. We spreken een radio kanaal af, het is zijn eerste nachtoversteek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten