Weg uit St Peterburg.

MarineMax houdt ons langer vast. Het niveau-tankje van de  koelvloeistof lekt, een ding van $10 en internationale  overmakingen is niet een sterk punt van onze ING. We worden bij dat laatste gehinderd door slechte data/wifi verbindingen. We liggen nu achter de grote botenloods. 

Maar mooi is dan weer, dat er in de hoek van de boatyard 2 zeilschepen staan, die gezonken waren en nu naar de schroot gaan. We halen er mooie lijnen, harpjes en blokken van af. Ook een houder om de BBQ aan de reling te monteren en divers gereedschap. Geef je duizenden dollars uit en kan je toch blij zijn met lijnen en blokken ter waarde van een paar honderd dollar.

En dan op zaterdag steken we eindelijk van wal, technisch en financiëel is alles in orde.  Ik maak een rondje over de werf en neem afscheid van een tiental mensen, die ik inmiddells aardig ken. Ik vraag om een T-shirt van MarineMax en krijg er twee en ook nog een poloshirt en ook nog twee petjes.

We gaan tegen een zuid-oostelijke wind in. We moteren en we willen ook moteren. De hele dag op 75%, dat schrijft de manual voor. Je hoort de motor niet, je voelt hem niet, hij start binnen één tel en we maken gemakkelijk 6 knopen. Na 50 uur mogen we helemaal los, langzaam en hard. Wel eerst de olie verversen.

Het gebied dat we doorkruisen wordt met de dag mooier, eilanden, kreken, prachtige mansions en grote baaien. Na 6 uur op de motor zoeken we een mooi ankerplekje en genieten van de rest van de middag. Helaas gaat de wind dan meestal liggen en wordt het erg heet.

Het is Memorial Day weekend, dat is zoiets als ons Hemelvaarts weekend. Het ís ons Hemelvaarts weekAend. Veel boten en sommige met grote Trumpvlaggen. It’s a free country...

Na vier dagen in de natuur gaan we aan een mooring liggen in Fort Meyers Beach, een badplaatsje dat nog op gang moet komen. De trolley naar de Publix is gratis en het is er kleurrijk en laid back. Mijn telefoon zegt: 30 graden and it feels like 37 graden. In de wind en in de schaduw is het heerlijk.

Van Fort Meyers loopt een kanaal naar de oostkust, die we niet kunnen nemen omdat onze mast te hoog is. Wij varen over een paar dagen langs Naples en de Everglades door naar de Keys en dan gaat het langs de Oostkust: Miami, Fort Lauderdale, Fort Pierce en ook Stewart, waar het eerder genoemde kanaal uitkomt. Het is wel zaak het weer in de gaten te houden, soms wil het hard waaien.

Na Fort Meyers zitten we weer op open zee. Wat een genot.

Ik hoor een sleepboot de zeilboot voor zijn boeg oproepen. Ik kijk op het scherm en we varen inderdaad 4 mijl voor een sleep. Ik meld me, en hoor dan: You asshole, are you stupid? Or what? Van schrik laat ik de microfoon uit mijn handen vallen. Blijkt, dat er nog een zeilboot dichter voor de sleepboot zit, een zeilboot zonder AIS. Er wordtr nog wat gescholden, motorboten bemoeien zich er ook even mee: Commercial traffic always has the right of way. Niet dus, in het hele COLREG komt het begrip commercial (beroeps) niet voor. Weer lijkt het erop dat Amerikanen weinig zeemanschap hebben en kanaal 16 gebruiken zoals Trump twitter gebruikt: Freedom of speech, je mag zeggen wat je wilt. En het lijkt er ook weer op dat ze niet vaak AIS op hun dure jachten hebben.

Maar het was een mooie tocht.

Yanmar, yankee dollars

Havens zijn verplicht schepen toe te laten. Zo hebben we het op de Enkhuizer Zeevaart School geleerd. De wet  van de zeevaart. Mooi niet. In de Carib worden boten onder bedreiging van vuurwapens door de Coastguard weggestuurd. Geen water meer? Geen eten meer? Geen diesel meer? Niks mee te maken, ga maar naar je eigen land. In deze weken vertrekken zo’n 500 zeilboten naar Europa. Gelegenheid om reparaties te laten doen is er niet. Wel is er vanuit Nederland ondersteuning door meteologen, zodat men tijdig weet heeft van storm en narigheid. In Nederland worden Nederlandse boten wel toegelaten. Wel 14 dagen quarantaine (na 3 weken op de oceaan).

Wij steken nu niet over. We overwegen 2 mogelijkhden: De oostkust van de US of de eilanden van Honduras. Het laatste is goedkoper en caribischer, maar er is geen ziekenhuis en er zijn geen onderdelen voor de boot. Ze hebben niks, alleen veel militairen met veel geweren. De US is het land met de meeste covid gevallen, maar er zijn ziekenhuizen en er is alle service voor de boot. En het is fascinerend om de verkiezingen te volgen.


Gisteren waren we naar het locale vliegveld, naar officer Jo Smagowitch van de Custom and Border Patrol. Hij heeft ons visum tot 30 december verlengd. When did  you arrive? Januari 20th. Hij kijkt me vragend aan. Oh, no two days ago. Je moet eigenlijk het land 14 dagen verlaten en dan opnieuw inklaren. De Cruising Permit loopt tot 20 januari, dus voorlopig zijn we legaal.

De nieuwe motor loopt en je hoort hem amper. Alleen als je de schroef laat draaien hoor je een lelijk gerammel. Daarom gaan we morgenvroeg op de wal en kijken we naar de cutless bearing, dat is een buislager met langsgroeven waar de schroefas doorheen loopt. Als het meevalt liggen we ’s middags weer in het water. Als het tegenvalt duurt het dagen en moeten we een kamer zoeken. Duizenden  dollars kost het, maar daar zijn we aan gewend geraakt. Gaat van de erfenis af, sorry meisjes.

De as is tegen het roer gezakt, toen de oude motor eruit lag. Daardoor is hij krom gebogen. Nieuwe as. Moet uit Tampa komen. Lukt pas maandag. 

We vinden onderdak bij Rich. Hij heeft een rondvaartboot bij deze haven liggen en doet daar bed & breakfast. Maar die boot zit vol en mogen we voor niks op zijn privé motorjacht slapen. Wat een ruimte, wat een luxe. De motorboten liggen hier niet in het water, ze hebben allemaal zo’n lift. Zo zweven we 4 dagen boven het water in de gloeiende hitte  met de AC aan.

Ze doen er een as in met Amerikaanse maatvoering, dus is een nieuwe shaft seal (zo’n Volvo mof) nodig. Die komt dinsdag.


Ja die komt inderdaad dinsdag met Fedex. Aan het eind van de middag liggen we in het water. Volgende dag nog  het uitlijnen controleren, sea trial en dan is het gebeurd. We geven de monteurs een fles Chianti en maken nog een laatste bedrag over naar MarineMax.


Tijdens de proefvaart gaat het temperatuuralarm af bij  2800 toeren (75%). De aanvoerslang van het koelwater wordt platgezogen. Dat gebeurde bij de oude motor niet, die liep langzamer. Joshua zet er harde slangen op. Goed onthouden: aan de zuigkant van een pomp altijd harde slangen.  Had ik geleerd op de EZS, maar toch niet aan gedacht. We installeren nog een tankje naast de radiator om het niveau af te lezen.Maar dat tankje lekt. Morgen een nieuwe bij de NAPA halen en dan moet alles goed zijn.

De  laatste nacht konden we niet meer op het motorjacht slapen. We hadden een kamer in het Christal Bay Hotel. Een prachtig 100 jaar oud hotel, een beetje Fawlty Towers, maar groter en zonder Basil, Polly en Manuel. Want alles gaat via de mail: kamercode, ontbijt. We laten Uber een Chinese maaltijd brengen. Door de palmen zie je de brug naar Treasure Island. Hier is de film Cocoon opgenomen, die met de gerevitaliseerde bejaarden. Buiten tussen de mooie oude villa’s lopen nog steeds meer en minder vitale bejaarden. Het is ook een oude film.

Babe Ruth logeerde er ook. Getuige een foto in de hal.

Ooit gehoord van love-bugs? Twee vliegen copuleren al  vliegend, met de achterkanten aan elkaar. Dat duurt een paar uur, dan gaat het mannetje dood. Het vrouwtje sleept het dode mannetje mee totdat ze de eieren legt. Absurd. Heb je alleen hier.

Ivermectin, Yanmar 3YM30 en de grote heropening.

Pasadena Urgent Care, no virtual exams, no physician assistants, no nurse practitioners, no Dr Wannabees, just real physicians, office visits $100, no waiting, se habla Espagnol. Op een  hoge stoel zit ik in de onderzoekskamer te wachten op dokter Murray. Hij komt binnen, grote kerel, ongeschoren, witte jas. You came for a prostate examination?  Dat is humor, ik mag hem meteen. Nee het is mijn voet, de parasiet is weer binnengedrongen. Hij kijkt ernaar, doet nog bloeddruk en temperatuur en geeft me een recept voor Ivermectin. Dan wil hij de foto’s van onze boot zien. Hij is onder de indruk.

We liepen er langs, een laag gebouwtje tegenover het ziekenhuis. Op de stoep een bord met een lijst van ziektes en narigheden. Anything and everything staat eronder, daarom loop ik naar binnen. Een consult kost hier $100 en je moet wat formulieren invullen. Het recept wordt doorgebeld naar de pharmacy en daar vullen ze eerst ook nog een paar lijsten in. Het valt niet mee om 'Gerard Hoendervanger' te spellen door een mondkapje en een plexiglas scherm.  $100 is niks in het licht van de prijs van een Yanmar motor en het uurtarief van een monteur.


Donderdag gaat de oude motor eruit, dan worden aanhangende onderdelen zoals het spruitstuk en koppeling overgezet op de nieuwe motor Volgende week gaat de nieuwe motor erin en gaan we proefvaren. Verheugend vooruitzicht.

Chris, de dieselmonteur komt langs tijdens mijn middagdutje. De nieuwe motor is er! Wij bewonderen samen het glimmende stukje Japanse techniek. Eerste verschillen die me opvallen: waterpomp, peilstok en andere onderhoudspunten zijn gemakkelijk aan de voorkant te bereiken, fresh waterkoeling, compleet met mounting, keerkoppeling en dashboard. Er hoeft niets overgezet te worden. Takelen, uitlijnen, vastzetten,  aansluiten en varen. Volgende week varen we weer.

Tijdens de werkzaamheden nog een dagje in ons ecologische parkje aan het water. Er is een paviljoen met twee bankjes van glutenvrij recycled plastic. Uitzicht op een strandje waar de Sea Swallow moet gaan nesten. Ze hebben er zelfs lokvogels neergezet, maar we zien alleen maar gewone meeuwen en verbodsbordjes.

De Carib is nog steeds geen oord voor trekkende boten. Veel boten komen nu naar de USA. Belize is heel onvriendelijk (boetes, arrestaties), Mexico doet net alsof ze geen virus hebben en Guatemala laat via mannetjes mondjesmaat boten toe. Maar als je daar ligt, mag je bijna niet van boord. In Curacao moet je twee weken in het Hilton in quarantaine á $ 250 pp pd. Waarom niet op je eigen boot? Verdient niemand wat aan. Net als de supermarkt, die je boodschappen op de kade zet voot $45.00.


Hier in de US is de grote re-opening begonnen. Stijgende of dalende grafieken, het maakt niet uit. Er moet geld verdiend worden, vinden de Amerikaanse Keldertjes. Kappers, nagelsalons en worstelwedstrijden mogen weer. De president roept op om te demonstreren tegen Democratische gouveneurs (spandoektekst: Arbeit macht frei). Dat  we hier op de 100.000 doden afstevenen is namelijk de schuld van Obama, die geen goed vacin had achtergelaten. Er was wel een Obama plan voor de aanpak van een onvermijdelijke pandemie, maar dat is in de prullebak gegaan. Er was ook een crisis organisatie, maar die is opgeheven. Door Trump.

Na 74 dagen zijn de twee blanke mannen die de zwarte jogger Ahmaud doodschoten toch gearresteerd. Dat zijn hedendaagse lynchpartijen. Dat blijft maar doorgaan.
\ 
En toch houden we van Amerika. De kapper hier om de hoek is niet opengegaan, hij vindt het nog te link. Andere kappers hebben maar een paar klanten, klanten vinden het nog te link. Er zijn hier heel veel redelijke sociale mensen. Mensen die veel doen tegen rasisme en armoede. Lees: Amerikanen lopen niet. Over hoe erg het is en hoe hoopvol het is.

Landelijk is de covid-crisis nu puur politiek. De president denkt alleen maar aan zijn herverkiezing. De wetenschappers die helpen de klimaatsverandering te ontkennen, helpen nu het aantal doden te ontkennen. De taskforce van Fauci werd opgeheven, want het gaat nu alleen over heropening. Zei hij. Twee dagen later is de taskforce toch gebleven. Moeilijk te volgen als geregeerd wordt via twitter. De gouveneurs willen beschikken over testen om gestuurd te heropenen. Trump probeert het testen te beperken, geeft alleen maar ongunstige cijfers. En hij wil het CDC reopeningsplan niet vrijgeven, daar wil hij niet verantwoordelijk voor zijn.

Een vrouw van een nagelsalon, die bij iemand thuis nagels deed, is op de weg terug door een alligator gegrepen, in het water getrokken en gedood. 

Yanmarschade

En dan we liggen weer vast voor een tijdje: motorschade. Bij MarineMax in New Passadena een buitenwijk van St Petersburg. Shopping mall om de hoek en op fietsafstand van Heike en Herwig. 

De nachtelijke overtocht van Apalachicola naar St Petes ging voortreffelijk. Wind schuin achter, eerst motor bij en later tot 24 knopen op het zeil. Op de wind gaan we steeds boven de 7 knopen. Het is wennen aan het schommelen na 6 weken stil liggen. Ook valt het niet mee om met die snelheid een grote tonijn binnen te halen, maar het lukt uiteindelijk.


Aan het eind van de middag begeeft de motor het. Overal olie, de peilstok is eruit gevlogen. Kan hem nergens vinden. Na een uur vis ik hem uit de met olie gevulde bilge. Misschien is het oliefilter verstopt, dat dat dan teveel oliedruk geeft en de peilstok uitwerpt. Nieuw filter, nieuwe olie. Bij het in de wind liggen op de motor voor het zetten van het 2^e rif gaat het net lang genoeg goed. Als het rif er in zit stopt de motor andermaal. We kunnen zo niet op de motor de smalle onstuimige inlet bij St Petes nemen.

Via de US Coastguard (kanaal 22a) krijgen we contact met TowBoatUS. We zijn *Gold Member* en kunnen gratis naar binnen gesleept worden en naar een reparatiewerf gebracht worden. Naar welke werf wil je? Geen idee. Als we cellphone bereik hebben bel ik een uur  naar marinas en boatyards. Maar ze willen geen schepen of repareren niet en één marina wil geen oude schepen. Dan heeft BoatUS een yard voor ons gevonden: MarineMax.


Het slepen en aanleggen gaat professioneel en de mannen van de yard zijn vriendelijk en behulpzaam.

De volgende dag komt Chris, een ervaren monteur. Hij verdenkt al snel de eerste cilinder. Via de opening van de inspuiter bekijkt hij de binnenkant met een ding, dat ik als gastroscoop ken. De hypothese is, dat de cilinder een gat heeft en daardoor overduk in het carter heeft veroorzaakt, wat de olie explosie zou verklaren. Maar er is niks bijzonder in de cilinder te zien.


De tweede dag gaat het deksel van het blok en we zien de eerste cilinder treurig blijven liggen: zuiger pen of stang gebroken? Dat betekent een nieuw motorblok, dat is goedkoper dan repareren. We wachten de derde dag op de prijs, die de spares afdeling heeft kunnen maken bij de Yanmar dealer om de hoek. 

Het is regel, dat we van boord zijn als de monteur bezig is, dus zitten we met boek en laptop in een parkje aan het water en eten een lunch die we bij de Publix halen (croissants, aardbeien, Goudse kaas, chocomelk en IPA). Je kan klagen wat je wilt, maar ons leven is zo slecht nog niet.

Ik had een berichtje naar de Alapalachcola Times gestuurd om de stad en bewoners te bedanken voor ons verblijf. De redacteur heeft toen ons blog gelezen en vraagt nu of hij van gedeeltes een artikel mag maken. Komen we toch nog in de krant.

Het blijkt dat Yanmar ons cilinderblok niet  meer levert. Allison van de spares afdeling gaat nu alternatieven zoeken: of een complete nieuwe motor of een blok assembleren uit spares van Yanmar. Als een nieuwe motor niet heel veel duurder is, dan gaan we daar voor. Zal een goed gevoel geven, ook voor de terugreis.


Op maandagmorgen krijgen we de prijsopgave voor een nieuwe motor. Zo’n ding kost $10.000 en een werkuur kost hier $149. Er is niks aan te doen, want we willen dat het professioneel gedaan wordt en met garantie. Gewoon betalen en niet meer aan denken.