Bonaire

Om 3 uur ‘s nachts varen we om de zuidpunt van Bonaire. De windvlagen van 35 knopen blijven komen, maar achter het eiland zijn de golven lager. Het was niet leuk. Eerst waaide het behoorlijk, we gingen 8 kts voor de wind met 2 riffen en een half voorzeil. Als het 35 knts gaat waaien willen het voorzeil weghalen. De schoot slaat uit mijn handen, het zeil rolt op met de schoten in de knoop eromheen, het bovenstuk staat heftig  te klappen, de voorstag zwiept een meter heen en weer, we krijgen er geen beweging in. De tocht naar de punt van stampende schip is gevaarlijk, de veiligheidslijn moet een paar keer los als die verstrikt raakt. De punt gaat meters op en neer en heen en weer. Na een uur hebben we het voorzeil provisorisch vast.

Op de motor verder in het pikkedonker, de maan ging om 1 uur onder, de wolken zijn zwart en de regenbuien zijn heftig. Nog 3 uur naar de zuidpunt. De windvlagen brengen hoge golven, je hoort ze met veel bruisend lawaai van achteren aankomen. Eén keer sta ik tot mijn middel in het witte water. We gaan over op 2 safety lines, 1 naar elke achterstag. Spoel je tenminste niet overboord.

Of ik soms niet denk, dat ik te oud ben voor dit soort toestanden? Soms.

Om 4 uur liggen we midden achter het eiland. De kustlijn is moeilijk te onderscheiden. Het zijn de zoutpannen, geen enkele bebouwing. Het is niet te zien hoever we van het land zijn. We hangen rond tot het lichter wordt en gaan dan op de lichtjes van Kralendijk af. Ineens ligtt er een douaneboot langszij. Drie gespierde mannen komen aan boord en controleren de papieren. In een donkere nacht als deze komen boten uit Venezuela naar de ABC-eilanden. Op Curacao zitten inmiddels 15.000 vluchtelingen.

Alle moorings voor de stad zijn bezet. Later horen we, dat je een afspraak moet maken met een boot die vertrekt om hun mooring direct over te nemen. We vinden een plek in de Harbour Village Marina ten zuiden van de stad. Men is er behulpzaam, er is een bar en een zwembad. Het kost $30 per dag, terwijl de moorings $ 15 kosten.

Bonaire is relaxed, veel Nederlanders, leuk stadje en heel veel watersport: duiken, snorkelen, surfen en zeilen. Eigenlijk alleen maar watersport. De Van der Leest supermarkt is eigenlijk een Albert Heijn. Na één dag voelen we ons thuis. We maken in een woonwijk met moderne architectuur een praatje met Marielle en Chris uit Almere. Ze wilden een bed-and-breakfast beginnen, maar dat liep even vast in de procedures, maar binnen een dag hadden ze werk bij een autobedrijf en een distilleerderij. Zij brengt mij naar de supermarkt en hun huurder breng Rommy naar de VIP duikschool. Vrijdag begint ze met een cursus. Ik klus dan aan de boot en rij rond op een scooter.

De eerste 3 dagen van de overtocht waren overigens geriefelijk. We besteden een dag om de windvaan automaat goed af te stellen. Dat is best lastig omdat Rommy andere mechanica-wetten aanhangt dan ik. Uiteindelijk ontdekken we, dat de elctrische stuurautomaat in de vrij-stand veel weerstand geeft. Linksom gaat het stuur nog redelijk, maar rechtsom gaat het te zwaar. We denken dat we dáárom steeds oploeven. Geen sterke theorie, maar als ik -terwijl Rommy stuurt- de electrische automaat los maak zijn de problemen opgelost. Ik plak de ring met ducktape tegen de stuurkolom.

Ik kan weer iets van mijn bucketlist strepen: het is een Holleeder scooter! Daar had ik altijd nog eens op willen rijden. Liefst in Amsterdam-Zuid, maar Bonaire mag ook. Gehuurd bij een vervallen resort. De zoutpannen rond, even snorkelen en dan lunchen in Jibe City, je scooter naast de andere Holleeders in het zand parkeren.

3-0

Ronaldo van de portaalkraan hangt ons maandagmiddag 1 meter boven de grond. We werken tot in het donker (met een hoofdlamp) aan de zwaarden. Bij het eerste licht zijn we weer aan het werk. Ik vraag Ronaldo om 8 uur hoeveel tijd ik nog heb om te plamuren:  Do it fast! -  O.K. 10 minutes. Als ik na 10 minuten meld, dat de boot klaar is, reageert hij verbaasd: So fast? –Yes,  I said 10 minutes -  This is Trinidad man, don’t get stressed.... Ik vertel hem, dat ik een jaar overspannen thuis heb gezeten. Better be cruising in the Carib, denkt hij....

Een uur later liggen we erin. We tanken en nemen de mooring over van een vertrekkende Engelse catamaran. De zeewind is heerlijk verkoelend. We zetten alle vlaggen er weer op, doen de wind en zonne-energie weer aan  en proberen rustig aan te doen. Het harde werken zit nog zo in ons systeem, dat dat niet meevalt. Komt wel weer goed. This is Trinidad.

Hoewel ik niet van de gadgets ben: we werken nou met een MIFI. Voorheen maakten we een hotspot op de I-phone, maar dit apparaatje is er speciaal voor. Sneller en beter. Het bevat een internationale simkaart en die werkt hier in Trinidad. Weerkaarten beschikbaar als er een telefoonmast in de buurt is. Je kan er ook een lokale simkaart in stoppen, goedkoper en beter. Neem ook een MIFI, als je er nog geen hebt. 

In Nederland kochten we bij Ikea 2 nieuwe klokjes, model Knacke. Grote cijfers, scherm verlichting, ideaal. We hebben er twee, 1 buiten en 1 binnen. Die van buiten bezweek door de vochtigheid. Daarom doe ik er een condoom om. Ik heb vorig jaar een zakje met  verschillende kleuren en smaken gekregen in Jacksonville.Heb ik niet meer nodig zei ik nog, maar de mevrouw was er van overtuigd dat ik ze nog een keer kon gebruiken. Heeft ze toch gelijk gehad.

We klaren uit bij Immigration en Customs. Gaat allemaal heel vriendelijk en behulpzaam, maar het zijn stapels formulieren met veel cabonpapier ertussen. Dan naar de duty-free winkel. Als we de trays bier in de dinghy willen laden, hangt die slap in het water. We halen al zinkend de Annalena, gelukkig voor het bier.

De oversteek naar Grenada gaat geweldig. Met halve wind en stroom mee varen in 14 uur over. Alleen krijgen we de windstuurautomaat niet goed onder controle. Als de wind afneemt moeten we zelf sturen. In het donker is het afstellen van automaat en zeilen lastig. Op het laatst halen we het voorzeil weg om langzamer te gaan, zodat we bij licht kunnen ankeren in Prickly Bay.

Prickly Bay ligt vol met zeilboten, de helft bewoond met trekkers. Vooral Amerikanen, maar ook veel Fransen en Canadezen. Er is een bar met internetcafé. Film, pizza night, happy hour, steelband en zelfs tai chi les. Om 07.30 uur is er een radionet met aankondigingen, hulpvragen en weerbericht. Aan de overkant een grote Budget Marine Store en taxis naar de hoofdstad St George. 

Vrijdag lekt het als een gek. Dat heeft 2 redenen: Ten eerste regent het tropisch, dat is zoveel water, dat  er bijna geen lucht meer tussen zit om te ademen.Ten tweede is alle kit en rubber door de hitte, dat is 40 graden in de felle zon, uitgedroogd en ingekrompen. Het is te nat om de kit te vernieuwen, we  brengen tape aan en het helpt. Ook de wc pomp en de Y-kraan (wel of niet naar de vuilwatertank) lekken. We vervangen de rubbers, maar het helpt niet. We plaatsen een nieuwe, dat helpt.

En dan nog de rubberboot: de naden beginnen los te latenen de handvaten vallen er af. In St  George kopen we duty-free een Hyperlon dinghy. Rommy gaat haar eigengemaakte dinghy-chap vermaken (gaten van handvaten en peddels  op de goede plaats), dan hebben we een tropenbestendige dinghy.

Patrick, the shademan rijdt ons naar de Island Waterworld  Store. Hij vertelt over een chocoladefabriek. Grenada maakt de beste chocolade van de wereld. Ik hoop op een tochtje met andere cruisers. We beginnen al aardig wat mensen te kennen. Toen ik de zon op de steiger de nieuwe dinghy aan het oppompen was kwamen ze helpen en koud water brengen. Een ventiel zat vast, Johnny van de  boatyard  is 15 minuten bezig geweest het los te krijgen. Voor niks.

Dinsdag eerst wat schuren en verven. (de plek waar de airco stond is nog niet gedaan). Dan voor $EC 20 naar St George. Voor een wandeling en smoothy. Ik neem die met Guinness en Bois Bande (goed voor een onmiddelijke erectie, die 2 dagen blijft staan). Het helpt me in ieder geval de berg naar het fort omhoog. Op het binnenplein een gedenksteen voor Maurice Bishop en zijn regering, die hier in 1983 zijn doodgeschoten. (het lijkt op Fort Zeelandia waar Bouterse 20 tegenstanders vermoorde). Bishop was een linkse dictator, vriend van Fidel. Werd gevangen genomen, bevrijd door een grote menigte burgers en weer gepakt en vermoord. Toen de wanorde compleet was, zijn de Amerikanen op verzoek van de Eastern Caribbean States geland. Daarna is dit op 10 na kleinste land van de wereld een democratie gebleven. Een corrupte democratie, maar dat is normaal hier.

Aan de bar zitten we met een Noor en een Braziliaan naar Polen-Portugal te kijken. Polen is goed. Deze mannen kennen elke goal van Bergkamp en van Basten. Door ze geregeld van Stag te voorzien, valt het hopelijk niet op, dat ik de ballen verstand van voetbal heb. Zaterdag is Nederland-Duitsland, we hopen met dezelfde mannen de nieuwe generatie Nederlandse spelers te bekijken. De zoon van Kluivert schijnt goed te zijn.

Ons plan is om over een aantal dagen naar de Los Rocas eilanden te zeilen. Dat is Venuzuela. Een visum kost nu 50 miljoen Bolivar, maar dat kan over een week wel meer zijn. Er is geen geld genoeg op het eiland en dollars mag je niet gebruiken. We zien wel. Het schijnt er ongelooflijk mooi te zijn.

Dan lezen we in een gids, dat je beter 30 nMijl uit de buurt van Los Rocas kan blijven. Er zijn daar veel ongure figuren. Nou weten we het even niet meer.

Op weg naar ACE, de hardwarestore zien we een dameskapper. Ik vraag of ze mijn  50ties kapsel kunnen doen. Ze doet het snel, goedkoop en redelijk goed.

In de bar zien we Nederland met 3-0 van Duitsland winnen. Goed voor de Nederlanders vindt de Duitser aan de bar, groeien ze weer een beetje...

Wist niemand de film van Tom Hanks?