Het is dus de bedoeling, dat het hier in Nederland nat en koud is en in de Cariben droog en warm. Heftig bezweet installeer ik de waterlock en accu’s. Rommy dicht het gat bij de SeaTiger (de SeaTiger!). We sjouwen een half uur in de hitte naar een winkelcentrum en kopen benodigde balkjes, snoertjes en een keyboard voor de computer. Op en neer naar AH om de oversteekvoorraad aan te vullen. Uiteindelijk zijn we de Indische kruiden vergeten, twee jaar geen nasi. Ik kit en schuur het teak van de kuip, vijf uur adem ik teak en rubber stof in de hitte. Steeds op en neer naar Jos Boone, de watersportwinkel. Goede lui, net zoals bij Kok en bij Ina. (Zo, het sponsorgeld stroomt weer binnen). Dan zit er een briefje op de deur naar de toiletten: de brug in Vlissingen is kapot. Zal zaterdag weer werken, zegt de havenmeester.

Nee het wordt dinsdag zeggen ze de volgende dag. We besluiten om op zondag terug naar het Veerse Meer te gaan en dan over de Oosterschelde naar de zee. Maar op zondagmorgen hangt er een briefje: er vertrekt aanstonds een convooi naar Vlissingen. We ruimen snel op en verlaten de haven om 9.00 uur. Alle bruggen gaan bij naderen van ons convooi van 15 zeilschepen open en de grote sluis staat voor ons open. Nog nooit zijn we zo vlug op zee geraakt.

Om 16.00 uur leggen we aan in overvolle haventje van Oostende. We varen langzaam de haven binnen. Daar komt de havenmeester roept Rommy, maar het zijn twee meisjes in een rubberboot. Het kleinste meisje is de havenmeester, ze geeft ons een plek. De oude Robert is met pensioen gegaan. Hij was de meest kleurrijke havenmeester van de Europese kust. De keyboard doet het goed, ofschoon het lijkt of de letters dichter bij elkaar zitten. Dfan moeyt ik steedsx weer corrigheren.,

Gerry en Rolf komen de volgende dag op bezoek. Ze wonen in Belgie. We maken een wandeling, kopen bier bij een winkel met Belgisch familiebier en gaan eten bij Het Yot. Yot betekent jacht, zoals in het Engels (yacht). De eigenaar zet een kaarsje op tafel: zo we gaan het romantisch maken, zegt hij. Ik hou niet van romantisch,zeg ik. Dan doe ik mijn jarretels niet aan zegt de dikke kale man van het tafeltje achter ons. Mijn avond kan niet meer stuk. Het eten is ook uitstekend (rog en zeeduivel). Morgen varen Gerry en Rolf mee naar Nieuwpoort. We zullen om half tien afvaren, dat is vroeg voor Rolf, maar dat komt helemaal goed zegt hij.

Eerste blog, tweede reis

18 juli 2016

We zijn al vier dagen onderweg. Er is sprake geweest van een writersblock. Mensen zeiden: ga je weer zo’n leuk blog maken? Moet je wel doen hoor! We gaan je elke dag volgen. Bij zoveel verwachtingen sla je dicht. En het was te druk.

Hier op her Veerse Meer op een lullig eilandje tussen lullige motorbootjes begin het een beetje rustig te worden. Wij worden rustiger. Rommy was gestresst van al het papierwerk. Ik van al het technische werk, dat nog gedaan moest worden. En dat het niet wilde opschieten. Dat er steeds nieuwe problemen kwamen. Zowel met het papierwerk als met het technische werk.

En er kwamen veertig mensen afscheid nemen. Eerst een week lang elke dag een stel en dan op 14 juli dertig tegelijk. Menigeen was aangedaan, het leek wel of we op zelfmoordmissie gingen. Misschien zagen sommige mensen dat ook wel zo. Ach. We varen wat, we ziten in de zon rum-punch te drinken, we bekijken het zoveelste slavernij-museum, we zitten tot in de nacht met andere zeilers te kletsen en dan zijn we weer in Bermuda en drie maanden later weer in Nederland. Ik wou schrijven: weer thuis, maar we hebben geen huis meer, de boot is ons huis. We hebben het naambordje van de Kbelhof boven de kajuitingang geschroefd.

 Maarwat een indrukwekkende afvaart. Bedankt voor jullie komst.

En doe je dan ook weer een serie NO BLOG TODAY? Nee dus. We gaan iets anders doen, we gaan de lat hoger leggen.

Voor mij waren het drie mooie jaren. Vanaf de vorige reis tot deze. Voor Rommy waren ze leerzaam. De Spinoza-colleges van Henri Krop en het werken met John in Islemunda waren voor mij hoogtepunten. Van beiden ben ik een stuk wijzer geworden. Voor zover, dat nog kon, zou Wim nu zeggen... Dat mis ik nu al.

Morgen varen we naar Middelburg, alwaar we nog wat klussen en inkopen doen.

Dit moet er nog worden gedaan: bekabeling SSB-installatie, nieuwe olie en filters in de diesel, nieuwe accus plaatsen, sataliet-telefoon aansluiten, stuurwiel autmaat aansluiten, spoiler voor de bijboot maken, bekabeling instrumentenpaneel opknappen, AIS-alarm aanleggen, AIS op navigator zetten, keukenblok aftimmeren, achterdeksel voor meterpaneel maken, niewe waterlock plaatsen, teak kuip opknappen, bollend stuurbankje maken, raam achtercabine aftimmeren, gat naast de SeaTiger dichtmaken....

Dit is er al gedaan: nieuwe koelbox, nieuwe verstaging, romp en dek geschilderd, nieuwe keuken lades, nieuw tafelblad, nieuwe wandkastjes, aardplaat gemonteerd, nieuwe lenspomp, nieuwe computer, nieuw gasfornuis, nieuwe AM/FM radio, nieuw doorgelat grootzeil, draden bij de accu opgeknapt, nieuwe gashendel, nieuw raam achtercabine, de SeaTiger plaatsen. Veel is gedaan met de hulp van John. Eeuwige dank.

Maar wat is een SeaTiger?? De SeaTiger 555 is de Rolls Royce onder de manuele ankerlieren. Worden niet meer gemaakt, maar ik vond er één in Belgie bij een HUMO-journalist. Was net gereviseerd, zei die man. Maar in hoeverre kan je zo'n Belg vertrouwen? Met veel moeite kreeg ik de onderkant van de lier geopend en ik schoof drie assen naar buiten. Waarna tandwielen en kettingen uit het ding kwamen rollen. Met geen mogelijkheid kreeg ik ze er weer in. Bas was weer de redder in de nood. Hij nam de doos met losse delen mee naar zijn werk en kwam een week later terug met een volledig gereviseerde lier. Nieuwe sterkere kettingen, nieuwe palletjes, afdichtingen, gezandstraald, nieuwe bouten en bodemplaat. Wij zijn nu de trotse bezitters van een SeaTiger 555, verbeterde versie.

Het ging er dus om, dat we geen elektrische lier meer wilden. Dat we geen storingen en zwaar stroomgebruik meer wilden. De handlieren van tegenwoordig zijn niks, veel te zwaar bij het ophalen. Als je ooit een SeaTiger tegen komt: meteen kopen!

Kortom: we varen wel, maar we zijn nog aan het klussen. Straks zijn we echt op reis. Na Midelburg.