Caladesi Island State Park: 108 ligplaatsen en wij zijn de enige boot. De eerste dag niet, toen kwam de ferry en de kleine motorbootjes met mensen die naar het spierwitte strand aan de Mexicaanse Golf gaan. Hetzelfde soort bootjesmensen als in de Biesbosch, lawaai, radio’s, bier. Sommige bootjes met een Trump vlag (no more bullshit). Maar als de ferry de laatste keer vaart en de bootjes weg zijn, zijn we alleen met de Park Rangers. Er loopt een natuurpad (oppassen voor ratelslangen) door de palmbomen naar de zuidpunt. In de concession verkopen ze strandspullen, T-shirts, bier en hamburgers.
Het zal heftig gaan waaien uit het Zuiden en we vonden het bij Dunedin te open. Door een ondiepe geul bereikten we Caladesi Island. En het is prachtig hier. Het liggeld is relatief goedkoop. We blijven hier een paar dagen.
Het gaat inderdaad loeihard waaien, zo hard dat de ferry 2 dagen niet vaart en ook de kleine bootjes wegblijven. We zijn alleen met de Park Rangers. Aardige lui overigens. Om 6.30 uur zie ik een groep dolfijnen veel drukte maken in de haven. Ze springen boven op elkaar en maken lawaai. De Rangers vertellen me later, dat ze de haven in komen om vis te vangen en dat ze dan samenwerken. Twee dolfijnen jagen de vissen de haven uit, de anderen wachten ze op bij de ingang.
Eerder waren we met een bus van Dunedin naar Clearwater Beach. Grote boulevards, brede stranden met lifeguards, hoge palmbomen, mooie ijssalons, grote winkels. Bijzonder, goed om eens te zien, maar niet onze smaak. Toen met de bus naar Tarpon Springs.Tot onze verassing: Grieks! Alles is Grieks. Het is een beetje Volendam, dagtourisme. Griekse sponsvissers, Griekse restaurants, Griekse straatnamen. De plaats met de meeste Griekse inwoners in Amerika. Toch zoeken we een Brewery en geen Griekse wijnbar. De zwarte man met een gitaar speelt op mijn verzoek No Woman No Cry, het is Bob Marleys geboortedag.
In de Brewery probeer ik 5 IPA’s, met hennep, met sinasappelschil, met mango, met peper en ga zo maar door. Conclusie: neem een Classic American IPA of misschien een citrus IPA. Triple IPA kwamen we ook tegen, veel grapefruit, maar het kan lekker zijn. Belgium White kan ook goed zijn. Altijd goed is een Kölsch. Ik vertel het maar voor het geval je ooit in een Amerikaanse brewery belandt.
Op zaterdag ga ik nog een keer naar het Internationale Center voor een tai chi klas. De insructeur geeft de allerlaatste veranderingen door. Bij AT&T probeert de Tech Support mijn Personal Hotspot aan de praat te krijgen, na 2 uur werkt het nog niet, dan verwisselen we de Sinkaarten van onze telefoons en de hotspot werkt. We hebben alleen elkaars nummer, maar er is niemand die ons hier belt. Proviand kopen bij de Publix en we zijn klaar voor een oversteek van 140 nMijl. Zondagmorgen vertrek, maandagmiddag aankomst in Carabel. Daar kunnen we de rivier op en verder binnen de kust tot New Orleans varen.
Dunedin is door een Schot gesticht en dat willen ze weten ook. Bij zonsondergang spelen doedelzakker op de pier Saving Grace. Een mooie afsluiting.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten