Leuk om weer in de Kukumber Marina te zijn. We kennen iedereen, de havenmeester en de havenmeesteres (die tai chi van me wil leren), de havenmannen en de mannen uit Istanbul aan de kassa van de bar bij het zwembad. De tweede dag slaan we eten in voor de week met Jori en Steef, de derde dag halen we ze van het vliegveld. Alles gaat vlot. Ik haal nog 4 maaltijden bij de liliput dame in de kiosk onder het havenkantoor en we steken van wal. Terug naar Robinson eiland. De volgende dag wordt Jori dertig, hetgeen we vieren met slingers, taart en kadootjes. Kleine kadootjes, die in een koffer passen.
We nemen ze mee naar onze favouriete eilandjes: Tobacco Cay, Colson Cay en Hide Away Cay. Hide Away Cay is niet veel groter dan het restaurant en het huis van Dustin met vrouw en kind. We eten verse lobster en kletsen gezellig met Dustin en zijn dochter Ana. Hij raadt ons aan de volgende dag de Sittee River op te varen en in Hopkins boodschappen te doen.
De Sittee River heeft weer een zandbank voor de monding, maar er is een betond geultje dat diep genoeg blijkt. De Sittee River Marina is laidback en heeft een eigen krokodil. Puck brengt ons met zijn oude taxi naar Hopkins. Er wordt een oude dame begraven en uit de kerk klinkt swingende muziek met veel drums.
Alles gaat goed met zijn vieren, al is het voor mij niet gemakkelijk, ik kan eigenlijk alleen Rommy verdragen en die ook vaak niet. Het varen is uit kunst, veel wind, lekker zeilen. Maar de laatste nacht draait de wind anders de voorspeld, gaat het anker krabben en eindigen we vlak voor het koraal. De accu krijgt de motor niet aan de praat, we hebben weinig gemoterd en het was vaak bewolkt. Steef gooit het tweede anker erin en we wachten, totdat de zon de accu genoeg heeft bijgeladen. En dat gaat goed met de nieuwe panelen. Toch nog wat pech onderweg.
Weer met z’n tweeen gaan we noordwaarts richting Mexico. Eerste stop is bij Caulcer Cay, een soort hippie eiland met straten van zand en veel kroegen, restaurants en duikscholen. Herwig en Heike komen naast ons ankeren en ‘s avonds gaan we de bars bijlangs waar live muziek wordt gespeeld. Ik raak aan de praat met Ian in een Hendrikx T-shirt. Hij haalt zijn gitaar uit de kroeg waar hij die avond speelt. Op verzoek doet hij elk Hendrikx nummer. Het mooiste is natuurlijk And the wind cries Mary. Hij laat horen hoe goed Jimmi Page is, ik ben snel overtuigd.
18 mijlen pal Noord naar San Pedro, een grotere toeristenstad, om daar uit te klaren. Er komen 2 dagen oostenwind en daarna is het steeds noord. Een beetje noordenwind is met de zuidelijk stroming al niet te doen. Rommy gaat nog een dag duiken en ik wandel door het stadje, kijk naar een softbal wedstrijd. Een klein mager mannetje gooit ongelooflijk hard. Op het strand komen we Heike en Herwig weer tegen. Ze hadden willen wachten op latere oostenwind, maar daar is geen enkel teken van. We gaan samen maandagmiddag weg door de cut hier in het rif en profiteren van de wind op dinsdag en woensdag. Woensdagavond draait hij weer naar Noord. We kunnen altijd onderweg een baai opzoeken of achter Cosumel gaan liggen. Doel is Isla Mujeres. Daar vieren we Kerst met een tiental bevriende boten.
En dan besluiten we of we via de zuidkust van Cuba naar Jamaica gaan of oversteken naar New Orleans en langs de Amerikaanse kust terug hobbelen. New Orleans schijnt leuk te zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten