Mexico (spreek uit meggieko) zijn we nog niet geweest. Van achter het rif bij San Pedro is het 240 nMijl naar Isla Mujeres. We vertrekken ’s middags om 12 uur en gerekend met een vaart van 5 knopen denken we 2 dagen later om 12 uur aan te komen. Wat vroeger als het meezit. Maar het zit geweldig mee. De wind is 14 knopen van net achter de mast en de stroom doet er ook nog 1 á 2 knopen bij. Dus we scheuren met 7 tot 8 knopen door de golven in een lekker zonnetje overdag en volle maan ’s nachts. De Worlddancer 2 van Heike en Herwich zit de hele tocht 3 nMijl achter ons.
Om 06 uur bij zonsopgang is de boot omgeven met kleine dolfijnen. Een stuk of dertig zwemt met ons mee. Samen op naar Mexico, olé.
We varen in het donker oostelijk langs het grote toerische eiland Cosumel en zien op het scherm 6 grote cruiseschepen vertrekken. De Explorer of the Sea lijkt met 20 knopen voor ons langs naar het oosten te varen, maar valt dan stil en draait wat rond. We gaan hén dus passeren en ik roep ze op om te vragen wat de intenties zijn. Er is een "distress" zegt de mevrouw en of we wat afstand willen houden. Ik vertel ze dat we hen op 3 nMijl afstand aan stuurboord zullen voorbijlopen. Daar zijn ze ons heel erkentelijk voor. Als we er langs varen, is de distress blijkbaar verholpen en komen ze volle vaart onze kant op. Keurig 4 nMijl achter ons langs. De Worlddancer krijgt het nu benauwd, maar het cruiseschip neemt ook goed afstand van hen. Mooi ding zo’n AIS. En dank aan Jori voor het meebrengen van een nieuwe antenne. Om 2 uur ’s nachts varen we de baai van Isla Mujeres binnen en ankeren.
We slapen 4 uur, lanceren de dinghy, verzamelen de papieren en gaan aan land. Het kantoor van de Capitania zit vol, dus gaan we eerst maar eens geld en een SIM-kaart halen. Daarna begint het inklaren. De Mexicanan zijn de kampioenen van de formulieren, 36 formulieren (inclusief kopieen) moet worden ingevuld, getekend en gestempeld. Dan naar Immigration 200m verderop aan de drukke straat langs het strand. Ondertussen een paar keer naar de pappeleria om kopieen te maken. En naar de bank om Immigration te betalen: 4 formulieren uit een soort stencilmachine. En weer terug naar de Capitania, waar ook 2 Customs ambtenaren een tafel hebben, maar die meestal weg zijn om een boot te inspecteren. En wij weer terug naar Immigration. Steeds hebben ze nieuwe formulieren, maar je moet steeds hetzelfde invullen, naam, nummers, data, bestemming, enz, enz. Dan een uur wachten op de dokter, een dikke man van 200 kilo. Hij heeft ook nog 6 formulieren over ziektes en voedsel. Eigenlijk hadden we de boot moeten laten ontsmetten, maar dat ziet hij deze keer door de vingers. Hij meet of de kapitein geen koorst heeft. Dan zijn we er bijna. Nog wat formulieren voor het betalen van de Capitania en een uur wachten op de verwerking daarvan. En dan Listo!! Klaar. Niet helemaal: de volgende dag nog naar Canzon, de grote stad aan de overkant voor de TIP, de tijdelijk invoervergunning voor je boot. Maar dan is het gedaan en hebben een agent van $100 uitgespaard.
In Belize is mijn achternaam veranderd in Anger......
Het klinkt erg, maar we waren met de Zanzibar, de Evy en de Pimentao (Nederlanders en een Belg met een Colombiaanse vriedin). Hele dag gezellig gekletst en na afloop lekker gelunched: Zopote con pollo, heerlijk. Ik neem een foto over van Tineke, links Leo, midden Angelique en die magere man rechts ben ik.
In een souvenierwinkel hebben ze een pharmacie toonbank. De Omeprazol is in de aanbieding: 2 keer 60 pillen van 20 mg voor 300 pesos oftewel $15. Dit is een heel goedkoop land.
Dus de volgende dag om 8 uur naar de ferry voor de invoervergunning, Een boottocht met live muziek van 20 minuten en twintig minuten lopen. Het is een rond, modern en airconditioned gebouw. We leveren onze stapel formulieren in. Er ontbreken twee. Niet gekregen. Kunt u ze laten mailen of faxen? Nee u moet persoonlijk de orginelen brengen. Komt u maandag maar terug.
De oude stad van Canzon is stoffig, lawaaierig en heet. We sjouwen een uur naar de markt, kopen allerlei fruit en stappen in een gratis collectivo. Gratis omdat het bij de prijs van de veerpont is inbegrpen. Dat kaartje kostte $15, dus dat mag ook wel.
Aan de Caribische Zee ligt het moderne Canzon: grote hotels, casinos en dancings.
Op maandagmorgen weer met de veerboot, dit keer met een muzikant die Santana speelt, niet goed, maar toch. Naar de watersportwinkel voor een startaccu en naar de Capitania voor de invoervergunniing. Steinar, onze Noorse vriend en 3 Zweden zijn voor ons, ze hebben hun papieren niet helemaal in orde (te weinig kopien, 2-zijdig bedrukte kopien, bankbiljetten met een scheurtje), dus het duurt even. René, die twintig jaar in Afrika heeft gewoond verteld me ondertussen hoe het daar bij het inklaren gaat. Andere koek. Als we aan de beurt zijn, doen René in ik het in een kwartier. Nu zijn we helemaal ingeklaard.
De startproblemen, die aanleiding zijn om een aparte startaccu te installeren blijken veroorzaakt door een slecht contact en de bijbehorende spanningsval. Slechte contacten is een weerkerend probleem op het zoute water. Met Henk van de Zanzibar maak ik de kabels voor de startaccu. Ik heb een eigen schema om de startaccu te laten werken, maar die lijkt sterk op het schema in het grote boek van Calder, de vraagbaak voor alle elektrische en mechanische problemen.
Ondertussen is er slecht weer op komst: 30 knopen (dikke 7 Bft) uit het Noorden. Een aantal boten gaat naar de lagoon, maar daar is het water niet zo helder, is er weinig ruimte en is de “holding poor”. Ons anker ligt er diep in, deze baai is rondom beschut, dus we wagen het erop. We hebben wel eens erger meegemaakt. Volgende week zou het trouwens erger kunnen worden, als de voorspelling blijft staan.
Morgen binnen zitten en de Amerikaanse Golfkust bestuderen: waar en hoe in te klaren, ankerplaatsen, plaatsen om te bezoeken, welke stukken is er een Intra Coastal Waterway. We willen van Corpus Christi, Texas naar Key West, Florida. Dan kom je langs Houston en New Orleans en vele andere interessante plaatsen.
Maar nee dus. Als het de volgende ochtend gaat waaien, gaat eerst de grote Amerikaan krabben, neemt de Pimentáo van René mee, zet koers naar de lagoon, de Pimentao met zich meeslepend. Rijke vent, slechte zeeman. Dan liggen wij dwars, we krabben dus. We halen het anker binnen en zetten ook koers naar de lagoon. Vlak voor de Zanzibar ligt de Cornelia, Henk en Tineke worden zenuwachtig, roepen de Cornelia op en die antwoorden vanuit de supermarkt een kilometer verderop. Twee keer slecht zeemanschap, vlak voor een ander schip gaan liggen en niet aan boord zijn als er gusts overkomen. Als ze terug zijn begint de Cornelia meteen te krabben. Nu liggen we met de Pimentáo, René en Angelique en de Zanzibar, Henk en Tineke aan de steiger van een chique resort. De wind giert en tiert, maar we liggen zeker en vast. En je kunt in het zwembad aan de bar zittend naar voetbal kijken.
Tyfustering: Jules Deelder is overleden. We doen de vlag halfstok en ik geef hieronder Voor Ari weer. Zijn dochter Ari zat bij Lynn op het Montesori Lyceum. We stonden wel eens samen te wachten op de stoep voor de school.
Lieve Ari
Wees niet bang
De wereld is rond
En dat istie al lang
De mensen zijn goed De mensen zijn slecht
Maar ze gaan allen dezelfde weg
Hoe langer je leeft Hoe korter het duurt
Je komt door het water En gaat door het vuur
Daarom lieve Ari Wees niet bang
De wereld draait rond En dat doettie al lang
J Deelder
Geen opmerkingen:
Een reactie posten