Rio Dulce, Guatemala

De Belgische solozeilster Sigrid komt erbij zitten, buiten bij de winkel van RAM Marine. Chris en Sharon staan op het land bij RAM en wij zien elkaar geregeld rond 17 uur voor een biertje uit de koelkast van de winkel. Sigrid is in Haiti overvallen door 3 mannen en voor dood achtergelaten. Ze had de vingers van haar rechterhand tussen de strop weten te krijgen waarmee ze haar wurgden. Met 2 gebroken onderarmen wist ze naar de kant te roeien, naar het kamp van de NGO die een waterput aan het graven was. Nu is ze hier en zeilt weer, meestal als lid van delivery crews, niet alleen. De marinas hier worden bewaakt door kleine mannen met grote geweren, RAM had er            ’s nachts 4 rond haar boot geposteerd. Tot Sigrid aangaf, dat 1 bewaker wel genoeg was.

Er waren eerst andere boten in de buurt, maar toen die vetrokken besloot Sigrid nog een week te blijven. Ze hebben haar geobserveerd en kwamen toen midden in de nacht.  In de lucht schietend en schreeuwend om geld. In de regel houden ze je een paar dagen in de gaten: hoeveel mensen aan boord? is er een hond? komt er bezoek? In ons geval dus: 2 oude mensen….

Hier bij Nanajuana hebben we ook bewapende bewakers, maar hier komt men niet zo gauw. De eigenaar zit in de gevangenis wegens witwas praktijken. Mafia dus. Bij zo’n marina kun je beter geen buitenboordmotor stelen. De zoon, een slungel met een pet draait de marina en het hotel. Hij loopt de hele dag overbodige aanwijzingen te geven. Het personeel weet beter wat er moet gebeuren dan hij.

Je ziet veel half afgebouwde resorts en hotels. Soms is het geld op, vaak is er iemand met het geld vandoor gegaan, maar nog vaker is het witwassen. Als het geld in zo’n project zit, komt het er later wel weer uit. Als je de helft verliest is geen probleem.

Deze marina draait aardig, 100 boten op het harde, 20 boten in het water en hotelgasten en cursussen. In het rijtje in het water: een Zuid Afrikaan, de Annalena, 3 Canadezen uit Vancouver, de  Good Golly Miss Molly uit Guernsey, de Two Drifters (waar het hondje Molly net is doodgegaan) en Not All There, een Engelsman. Verderop nog 8 grote boten. Tussen ons en de Zuid Afrikaan komt nog een boot. We zien een Franse boot aan komen varen, als dat maar goed gaat. Nee dus, ze varen over onze lijn en rammen ons. Wanneer komt er eens een Fransman, die onze vooroordelen niet bevestigt.

Over de rivier na onze baai gaat een hoge brug. Een onafgebroken rij van grote vrachtwagens kreunt moeizaam de brug op en gaat remmend op de motor, met veel geknal naar beneden. Op zondag stoppen veel autos en gaat de hele familie van het uitzicht genieten. Het is 2-baans, alles moet om de gestopte auto’s heen. Niemand die zich we aan stoort. Het verkeer gaat door het dorp, het asfalt aan de kant van de weg is omhoog geperst door de vrachtwagens. Het is een hels lawaai en voor de winkels en stalletjes langs de straat is het vol met mensen. Er lopen wat steegjes naar het water met meer stalletjes en restaurants. De supermarkt heeft weinig keuze en op sommige dagen zijn de schappen leeg. Er is wel een goede watersport zaak en dan de hardware store. Voor de meeste dingen zijn goede handwerkslieden. De prijzen zijn erg gunstig.

We kopen een grote plastic bak, snijden er een gat in, zetten hem op een luikopening en zo blaast de airco de koude lucht naar binnen. We zijn elke dag in de ochtend met klussen in de weer, de ankerlier uit elkaar halen, een regentent maken, een nieuwe afsluiter in het toilet, een nieuw kastslot, water uit de dinghy brandstof, gasfles vullen. Nauwelijks tijd om in het zwembad te zitten, in de palappa te internetten of een biertje met de buren te drinken.

Er zou damesvoetbal op FOX Sport zijn, maar dat bleek niet het geval. De enige mogelijkheid is live-streaming, maar midden op de dag werkt het internet nauwelijks (12000 mensen op 1 kabel). De personal hotspot brengt uitkomst, we zien de wedstrijd tegen Zweden. Niet de verlenging want daar had de live streamer geen rekening mee gehouden. Was leuk anyway.

En nu wissel ik trash talk uit met Tom uit Kansas. Je zegt dan lullige dingen, in dit geval over de voetbaldames. Ik heb enigszins een naam opgebouwd met sarcastische opmerkingen en dan willen ze trash talk met je doen. Het is mij niet spontaan genoeg, maar Tom is een goede kerel, dus beledig ik hem en heel Amerika als hij dat wil.

Toen ze vertelde over de 3 gezichten die ze door het luik van haar slaapcabine zag, schoot Sigrid even in de emotie. Ze had eerst elke nacht een nachtmerrie. Na een EMDR-sessie was dat voorbij. Ze weet, dat Rommy ook EMDR doet, misschien vraagt ze nog wel hulp.

Komende zondag reizen we naar Panajachel voor 2 weken Spaanse les, van 8 tot 12 individueel les en ’s middags de Spaans sprekende toerist uithangen.