We zijn de Golf van Mexico overgestoken. Dat duurde 5 dagen en het was soms lastig. Maar nu zijn we terug in de United States en wel in St Petersburg, Florida.
Het ging als volgt: Maandag om 12 uur halen we anker op in de Laguna van Isla Mujeres. Een dikke hoop zand met schelpen komt met het anker mee. De Worlddancer (Dld) toetert en de Numa (No)zwaait en we zijn buiten, draaien Noordwaarts, hijsen het zeil.
Het kaartje van de plotter geeft onze route zoals stroom en wind die ons oplegden. In het begin een heftige branding van de ondiepe kust aan stuurboord en een branding van het rif aan bakboord. We varen er 12 mijl tussendoor met de motor bij. Dan zijn we op de open zee en zijn de hoge hotels op de Isla al niet meer te zien. De stroom pikt ons op en gaan met 6 knopen een dag en een nacht pal Noord.
De stroom in de Golf is gecompliceerd. De stroom beschrijft een R. Het stroomt binnen uit het Zuiden tussen Cuba en Mexico door, gaat recht omhoog op New Orleans af, buigt naar rechts 100 mijl voor New Orleans, maakt een bocht naar het Zuiden en draait dan naar links langs Key West tussen Cuba en Amerika door. Versnelt in de Straat van Florida omdat het daar breder wordt en gaat verder langs Bermuda richtig Ierland en het Engelse Kanaal, langs het strand van Zanvoort.
De derde dag belanden we in het rondje van de R: een tegenstroom van 2 knopen. Door het water gaan we aan de wind 4,5 tot 6 knopen, over de grond gaan we 2,5 tot 4 knopen. En de golven worden groter, je ziet ze aan stuurboord aan komen rollen, af en toe bergen van 5 meter hoog. Als het verkeerd uitkomt remt zo’n golf de boot en liggen we bijna stil. Door het slingeren kost het moeite om de kajuit binnen te gaan en het koken kost veel kracht voor het schrapzetten. Slapen doen we in de kuip, binnen wordt je teveel heen en weer gegooid. Om de beurt 2 uur.
Volgens de planning moeten we vrijdag aan de kust van Florida aankomen, vrijdag om 18 uur zal het harder gaan waaien, tot 27 knopen (7 Beaufourt) uit het Oosten, pal tegen. Maar we gaan te langzaam, we gaan de storm tegemoet.
De aan-de-windse koers brengt ons naar Tampa. Als de wind een beetje naar het Zuiden draait, wordt Fort Meyers de bestemming, later moeten we zelfs Naples aansturen. De Coast Guard roept elk half uur op kanaal 16, dat het vrijdagnacht tot 30 knopen gaat waaien en het binnenvaren van de inlets gevaarlijk gaat worden. We besluiten met de motor bij (angstig: er was eerder een rood lampje gaan branden) naar kust van Florida te varen en onder de kust met halve wind omhoog te gaan. Als de storm is geluwd zouden we dan bij Tampa zijn.
En zo is het gegaan. In het begin waait het af en toe 27 knopen, later is het steeds rond de 24 knopen. Gelukkig geen tegenstroom en geen golven boven de 2 meter. Bij het opgaan van de zon varen we de ruime inlet van Tampa binnen. Onder een hoge brug door en bakboord uit naar de gemeentelijk marina van St Petersburg, hier St Pete genoemd.
Ik heb maar één keer geroepen, dat ik naar een flatje op Zuid wil. Prompt dreigde Rommy me in een bejaardenhuis te stoppen en met een andere man te gaan zeilen.
I tell mr Trump, that you arrived zegt de man op de steiger bij het havenkantoor. Hoeft niet, zeg ik, I am not his friend. Nobody is, zegt de man. Maar ze hebben wel op hem gestemd, denk ik. Hij is geboren in Trinidad, heeft een Texaans accent en loopt mank.
We krijgen een plek op de langssteiger voor $ 75 per nacht. We trachten in te klaren op de app van Border Control, maar die herkent de Nederlandse paspoorten niet. Dan eerst maar de stad in om Simkaarten te kopen. De stad is groot met brede straten en geen winkels.
We spreken op straat een vrouw aan: bent u van hier en weet u de AT&T winkel? Nee, maar waarom zoek je het niet op je telefoon? Die hebben we nog niet, daarom willen we naar de winkel. Logisch. Ze zoekt de winkel op haar telefoon op. Heb je vervoer? Het is te ver om te lopen. Dan moet je een Ubertaxi bellen. We hebben geen telefoon. Ze belt een uber, die staat binnen 5 seconden aan de overkant van de weg. Maar nu krijgt u de rekening van de taxi, hoeveel is het? Krijgt u van mij als welkom. Het komt in de economie en dat is goed. Dit is Amerika. Het Amerika gevoel is terug bij ons.
De taxichauffeur komt uit Israel, zijn vader ontvluchtte Wenen in 1938, ging naar Israel, ging in het Britse leger en vocht tegen Hitler. De man van AT&T is een uur bezig onze telefoons goed te laten werken. We eten tenslotte in een restaurant met uitzicht op de marina. We genieten van de energie om ons heen.
We gaan St Pete verkennen en het naastgelegen Tampa bezoeken. Er zijn musea en historische gebouwen. Het Dali Museum schijnt goed te zijn. Het was even een tochtje, maar nu zijn we happy. Even niet denken aan het liggeld en de taxikosten.
Straks het echte Zuiden: Alabama, Louisiana, Missisippi en Texas. Nooit geweest, alleen bekend van de film. Mardi Graas eind februari in New Orleans, wie weet vieren we het met Heike en Herwig.
Onderweg hebben we veel plezier gehad van een nieuw speeltje: de Garmin Inreach. Binnen een paar minuten een weerbericht en mailen. Met een noodknop, een alarmcentrale waarschuwt de kustwacht en instanties.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten