Zo’n Maya-site is heel uitgestrekt, je rijdt eerst kilometers door de dichte jungle, bij de ingang koop je een kaartje en is het nog een paar kilometer tot aan de site. Tientallen monumenten, huizen en paleizen of er nog van over is. Vooral de grootte maakt indruk.
Het mooiste van zo’n reis vind ik de bustocht. Het landschap, groene heuvels en bergen of vlaktes met koeien. Af en toe een arm dorpje met tiendas en veel mensen op straat. En dan een stuk met banden-reparateurs, pompstations en wegrestaurants. Op het laatst rijd je langs de grens met Belize.
Het had veel geregend en ons busje haalde de laatste klim van het zandpad niet. We gingen met z'n allen achterin boven de wielen zitten, ook dat lukte net niet. Toen gingen drie sterke mannen duwen en we haalden het (mijn sterkte was mijn gewicht op de wielen).
Terug op de boot hebben weer wat klussen geklaard: Arnie maakte een nieuw ingangsluik van fiberglas en het 3-kleuren toplicht doet het weer. Louis, een Canadese klusjesman is drie keer de mast in geweest. Uiteindelijk vonden we het probleem in de stekker bij de mastvoet. Iemand had twee draden omgewisseld...
Er keren steeds meer vrienden terug in de Rio. Janna en Steiner uit Noorwegen, Heike en Herwig uit Hamburg, Sabrina en Tom uit Kansas en Sjeff en Dianna uit Engeland, Michiel en Katie uit de USA en Sharon uit Schotland. Donderdag komt Ken uit Canada, hij heeft zijn vrouw Grace thuis moeten laten. Ze heeft Alzheimer en vindt het avontuurlijke leven verschrikkelijk.
In het hotel in Santa Elena keken we drie uur naar het debat tussen de Democratische kandidaten. Onze keuze was Buttigieg, maar hij is nog zo jong. Warren is een zeurkous en Sanders wel erg oud. Niemand met het statuur van Obama, maar Rutte leek ook eerst een snotneus en is nu een groot leider.
Rommy naait het zeil van Leo uit Antwerpen, Ana geeft ons gratis Spaanse les in de palappa. Melvin doet het in SunDogCafe elke morgen met ons samen van 10 to 11 voor 15 Qetzales per les (€1,60). Ik worstel met het verschil tussen de Preterito en de Imperfecto. Rommy oefent de vier vormen van de Subjuntivo en Futuro. Werkwoordtijden, die we in het Nederlands zelden of niet gebruiken. Maar alleen in de tegenwoordige tijd praten met enkel de onvoltooid verleden tijd, dan praat je als een gastarbeider, als sommige gastarbeiders. In Latijns Amerika gebruiken ze de (on)voltooid verleden tijd toch al bijna niet. Ze zeggen altijd: ik zag je (te vi) of ik zag je altijd: (te veia siempre). Eigenlijk: ik placht je te zien.
's Morgens om 7 uur doe ik Tai Chi op het terras bij het zwembad. Dat wil zeggen: ik geef les aan 4 leerlingen. Dat is ontzettend leuk om te doen. We zijn al bij de 29ste beweging. Er zijn er 108, maar er zijn veel herhalingen.
We vertrekken over drie weken en we zien er naar uit. Bestemming is Belize City. Daar een weekje varen, snorkelen en relaxen met Jori en Steef. Daarna Mexico, Cuba, Cayman’s en Jamaica. Je moet toch wat.
Er heerst nog steeds Staat van Beleg en gisteren is er 556 kilo cocaine onderschept. Stelt hier niks voor. Voor mijn spaans lees ik de regionale krant. Met bloedige fotos van frontale botsingen en schietpartijen. Een pitbull die werd afgemaakt omdat hij een baby had doodgebeten staat nog even levend op de foto, met de bloedige baby op de achtergrond.
We zagen nog Ajax-Feyenoord op een live stream. Wat een leuk ploegje, jong en onbevangen. We hebben genoten, jammer dat ze het de tweede helft voor gezien hielden.
Een Amerikaanse zeiler probeert iedereen Belize Dollars aan te smeren. Hij was in Belize op een rif gelopen, er door de kustwacht afgetrokken en in de cel gezet voor het vernielen van het koraalrif. Na het betalen van $20.000 kwam hij vrij. Later wist hij het geld terug te krijgen, maar het werd hem in Belize Dollars uitgekeerd. Dat is bij de bank te wisselen voor 30% kosten. Dus loopt hij er mee te leuren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten