Laatste week Curacao

De vrouw op het terras bij de drijvende brug vertelt enthousiast over haar nieuwe modezaak. Wanneer gaat ze open? Donderdag, maar er zijn 2 jongens die me helpen en die zijn vanmorgen niet op komen dagen. Ze is ze nu aan het zoeken..

De dinghysteiger van de vissershaven, waar de busjes naar de supermarkt vertrekken is opeens gesloten. Iedereen wordt weggestuurd door de bewaker, waarmee we altijd een praatje maakten. Er is geen openbare steiger.

Op de radio vertelt een Wageningse bioloog dat het koraal in 30 jaar tot 60% is afgenomen. Zijn onderzoek had een internationale prijs gekregen. Oorzaak is de blauwalg en die leeft van het rioolwater dat in zee wordt geloosd. Een waterzuivering zou veel verbetering geven. Het Ministerie van Bestuur, Planning en Dienstverlening is er mee bezig.

Waar ze ook mee bezig zijn is het parkeerprobleem. Het Ministerie onderhandelt met een aannemer. Die krijgt heel veel geld. De minister wil niet zeggen hoeveel geld en ook niet hoeveel parkeerplaatsen waar komen. De horeca in Pietermaai krijgt na 10 uur geen klanten meer want er zijn geen parkeerplaatsen. Als de deal rond is, zal er volledige openheid worden gegeven.

En dan het autoverkeer. De regel lijkt hier te zijn: altijd inhalen. Vannacht zijn 3 mensen frontaal doodgereden. Onze regel is: ’s avonds niet rijden, teveel automobilisten zijn dronken of hebben gesnoven.

We hebben even genoeg van dat alles en steken over naar Klein Curacao. Dat is tegen wind en stroom in. We doen de 12 nMijl in 5 uur kruisend. Helder water, veel vissen, witte stranden met hutten voor de toeristen, die elke dag worden overgezet. We lopen tussen de toeristen in badpak langs de ruïne van de vuurtoren naar het wrak van een Duits schip. De noordkust is rotsachtig en ligt vol met aangespoeld hout, koraal en plastic. Het eiland was vroeger meters hoger en begroeid. Toen ontdekte men dat de bodem uit fosfaat bestond. Ze hebben het afgegraven en nu is het een dorre vlakte met struiken en stenen.

Vandaag een boodschappendag met rode auto van Ken: spoeltje voor de naaimachine, startmotor, dieselzender, was, gas, clipje voor de bb-motor, documenten kopieren en eten kopen. En daarna lunchen en naar een galerie met Henkes.

De Buona Bista galerie maakt deel uit van een kunstacademie op het terrein van een psychiatrische inrichting. We vragen een groep studenten, die aan een tafel zit te tekenen waar de tentoonstelling van Henkes is. Er wordt iemand geroepen en een vrouw komt met een bos sleutels. De galerie is op maandag eigenlijk dicht, maar ze doet de zalen open, doet het licht aan en start een video over Henkes. Het zijn heel goede schilderijen. We bekijken ook werken van studenten, docenten en patienten. 

De leider van een politieke partij staat voor de rechter vanwege het opstrijken van 2 miljoen gulden en het aannemen van 400.000 gulden van een bouwbedrijf. Zijn verdediging: dat is allemaal al jaren gebruikelijk, ook bij andere partijen. Zal wel waar zijn. Een Curacaose gulden is trouwens maar 50 eurocent, dat maakt het half zo erg....

Woensdag 5 december hebben we een groepsmeeting. De route naar Aruba, het aanleggen in Aruba aan de cruiseterminal, het gebruik van individuele en de groeps Digital Selective Call (contact op de marifoon zonder dat anderen kunnen meeluisteren) en de groepsfoto met het Suzie Too t-shirt. Vrijdag komen Customs en Immigration naar het resort en kunnen we uitklaren. 

Na de meeting nog een laatste keer naar Willemstad. Als we op de brug lopen, wordt de brug geopend. Bij een drijvende brug is dat minder erg dan bij een klapbrug, het is een gratis boottochtje. We gaan naar het Kura Hulanda Museum. Op het eerste gezicht lijkt het niet veel. Allemaal kleine gebouwtjes met lage deuren, oude slavenhuisjes. Maar binnen is een grote collectie  van Afrikaanse kunst, maskers, beelden, graandeuren en trommels. Ook de slavernij met veel documenten van de Nederlanders. Het is duidelijk, dat men het bezitten en afbeulen van een ander mens vanzelfsprekend vond. En een ongehoorzame negerslaaf kon je rustig afranselen, uithongeren en martelen. Voor fl 500 kon je slaaf meenemen en naar believen mishandelen en vermoorden. Maar fl 500 was toen wel een boel geld....

Wat is Willemstad toch uniek. Teveel toeristen net als in Amsterdam, maar ook net zo bijzonder.

We eten een broodje kroket bij de Buren en nemen de bus terug. In de dinghy passeren we de party op de Q4, een hele grote catamaran. Iederen was er vertelt men de volgende dag, alleen Rommy, Gerard, Rick, Sanne, Jan en Corrie waren er niet. Alle Hollanders ontbraken en het was a great party .... Ze hebben humor, die Engelsen. 

Het busje van de supermarkt stopt even bij de wasserette, zodat we onze was kunnen oppikken. Ze vinden onze was niet. Later loop ik van de supermarkt terug om het uit te zoeken. Er is nog een wasserette 5 km verderop. Ik loop in de hitte langs de autoweg. Als het busje me oppikt zijn de grappen niet van de lucht. Veel humor, die Engelsen.

Vrijdag gaan we eerst naar de St Cruz Baai in het westen van het eiland. Als we daar om 5 uur ’s morgens vertrekken komen we nog bij licht in Aruba aan.