To New York

We liggen voor anker bij Black Rock. Een man komt voorbij in een kano met een zijdrijver. Het kan hier ondiep worden, waarschuwt hij. Er is 3 meter verval in de Long Island Sound. Rommy antwoordt, dat het net kan. You are Dutch, you are tough, zegt hij en peddelt verder.  Als de pilot een goed ankergebied aangeeft is het keer op keer volgeplempt met private moorings. We ankeren dan tegen het mooringgebied aan, als het niet te ondiep is. Vandaag is het op het randje.

Black Rock ligt naast Bridgetown, de grootste stad van Connecticut. Vroeger industrie, nu vervallen en onveilig. Het culturele hoogtepunt is het Barnum-museum, Barnum stamt van hier. Black Rock probeert met een boardwalk toeristisch te zijn. Maar de boardwalk is klein en rommelig, met erachter een immens parkeer terrein. Op het parkeerterrein een landhuis en een schuur. Van elders hierheen gebracht, vertellen drie mannen van de schuur. We lopen dan een half uur, langs de rioolzuivering en door een zwarte buurt naar de supermarkt. We are Dutch, we are tough. Terug bij de boardwalk drinken we een IPA en Lager, what else... Naast de bar hangt een 8 meter lang model van de Titanic en boven de bar een D3. Voor de landrotten, de D3 was de Fokker waarmee de Red Baron vloog. In de verre hoek ook nog een D2.

Ook gisteren in Branford is de aangegeven ankerplaats vol met private moorings. We gaan aan de rand liggen, naast een rots met een zeearenden nest met krijsende jongen. Er is een jazz-concert in het park van Branford, maar we durven de boot niet alleen te laten.

Aan de overkant, Long Island, je kunt het zien liggen, zijn mooie baaien om te ankeren. Maar de kust van Connecticut heeft de historische stadjes. Hier is de Independence begonnen, hier zijn de settlers geland, hier is de industrie begonnen, zoals de Colt-fabriek aan de Connecticut River. En hier zijn de mooiste zeiljachten gebouwd.

In Texas raast de Hurricane Harvey. In juni hebben we getwijfeld: gaan we deze zomer naar de Golf van Mexico, Curacao of de US-kust? Bij Curacao was al vroeg een orkaan, deze is al de tweede in de Golf. Gert is hier ver voor de kust gebleven. Het is een gelukkige keuze geweest. So far. We houden het goed in de gaten en bekijken waar je heen kan. In geval dat. In Bristol staat een merkteken op de muur van het havenkantoor, 2 meter hoog is het water in 1938 gekomen. Alles weggevaagd en boten spoelden 2 mijl landinwaarts. Zo’n geval dus.

Voor Norwalk liggen de Norwalk Islands, daar gaan we voor anker. We bezichtigen de vuurtoren en lopen een rondje over Sheffield Island. Het is schitterend weer, blauwe lucht en een licht briesje. In de verte zien we de skyline van New York, 30 nMijl naar het westen. Onze hartslag gaat een tikje sneller. Over een paar dagen lopen we op Times Square.

Naar New Rochelle is koersen naar de Manhattan skyline. Vandaag is het warm en heiïg, de skyline is grijs. Er zijn niet veel ankerplaatsen en moorings in New Rochelle. We proberen twee plekken, maar halen het anker (met de hand) toch weer op. Er is enige discussie. Het derde plekje is subliem: tussen drie eilandjes, twee met een park en de derde met wilde natuur. Maar het is zondag, party time! Het ligt vol met kleine motor boten. Morgen liggen we hier waarschijnlijk alleen. En dan gaan we naar het station, 5 kilometer van de ankerplaats. De Metro North lijn gaat naar Grand Central, midtown Manhattan. De laatste motorboot die wegvaart heet Lady Lynn. Het wordt doodstil.

Gelezen op nu.nl: Anneke Grönloh heeft haar zangcarriere beeindigd. Ik heb als jongentje nog een handtekening van haar gekregen. Morgen zing ik stilletjes Brandend Zand.

We gaan met de dinghy naar de Glen Island Marina. We zoeken de eigenaar om toestemming te vragen, hij heet Dwight le Comte en hij heeft op de Kees Boeke school in Hilversum gezeten. In zijn kantoor bewonderen we de foto’s van de boten, die zijn vader ontwierp. De vader is in de negentig en woont in Belgie. Dwight maakt ons een vriendenprijs voor 5 dagen aan een drijvend dock en brengt ons met de auto naar het station. Hij heeft ook een grote afbeelding van het oude Rotterdam in zijn kantoor hangen. Boven de piano.

Na 35 minuten staan we in die prachtige hal van Grand Central. Beduusd van de drukte en het tempo lopen we een uur op straat. Rusten wat uit aan het water bij de UN, lopen naar het MOMA. Wat een ongelooflijke kwaliteit aan Picasso’s, de Chirico, Monet, van Gogh, Mondriaan hangt hier bij elkaar. Over Broadway en Times Square gaan we terug naar Grand Central. Nog beduusder.

We maken geen gebruik van het aanbod van Dwight en blijven in de lagoon. Het is er beschermd en stil. Twee zwanen komen steeds langs voor het oude brood. Een nadeel: om 6.45 uur zijn er roeiers met een trainster in een motorbootje en een magafoon. Maar dan ga ik naar het grote park en doe mijn tai chi. Rommy blijft in bed. De trainster heeft zo’n Amerikaanse kelige vrouwenstem, door de megafoon klinkt dat nog akeliger. En ’s nachts is de hemel in het westen licht.

Het 9-11 museum is uitgebreid en gedetailleerd. Van telefoongesprekken uit de vliegtuigen tot de vliegbrevetten die de teroristen op de vliegschool in Florida behaalden. De gebeurtenissen zijn van minuut tot minuut te zien en te horen. Het mooiste is het monument buiten: twee grote zwarte vierkante kuilen met een watergordijn aan alle kanten, in het midden nog een vierkant gat waar het water in verdwijnt. Het museum is onder de grond rond de vierkante bakken gebouwd.

Als we komen aanlopen zien we ineens de bekende vormen van Calatrava. Een prachtig metrostation. Na Valencia, Tenerife, Luik en Lissabon is dit weer een plek waar we Calatrava zien. Altijd geweldig.

We lopen door China Town en Little Italy naar het noorden. Als we moe zijn, pakken we een metro naar Grand Central. De trein naar New Rochelle heeft ruime zachte stoelen.

Toch nemen we de derde dag de Pelham Line, van de grens van Bronx naar Brooklyn Bridge. Duurt wat langer, de zitplaatsen zijn wat harder. We hebben al een 7 daags abonnement op de metro. Alleen die van Rommy blijkt niet te werken, werkt maar voor voor één dag. We reclameren bij 2 loketten, krijgen een formulier en moeten een nieuwe 7 daagse kopen voor $ 32.00. En gisteren ben ik gerold voor ongeveer $ 45.00. Dit is New York. We beginnen te wennen. We nemen links en rechts de subway en kijken ongeinteresseerd. We genieten er erg van.

We gaan naar Battery Park, naar het Jewish Heritage Museum. We zoeken de ellende wel op: 9-11, holocoast. Het is een perfect museum, de discriminatie, vervolging en uitroeiing is van jaar tot jaar te zien. Na het lezen van de Welwillenden is dit heel herkenbaar. En een gedetailleerde tentoonstelling over Eichmann, zijn SS-loopbaan, ontvoering en proces, ook hij komt veel voor in de Welwillenden. En aan het eind kom je in een ruimte met uitzicht op het Statue  of Liberty en Ellis Island, wat de joden die konden emigreren als eerste zagen.

We nemen weer een metro en belanden op de Chelsea Market, kopen 2 nieuwe Bodum theeglazen bij een soort Kookpunt. Dan lopen we de High Line tot de 34^e straat. Het is een voormalige bovengrondse railway uit de tijd dat Chelsea een industriegebied was. Nu een tuin van de 14^e tot de 34^e met mooie uitzichten. Terug naar Grand Central en met lijn 6 door Harlem en The Bronx naar Pelham Bay Park. Moe maar voldaan, je kent het wel.