donderdag 7 september 2017

New York New York


Het is Labour Day. In Brooklyn is de West Indian Parade. We zien burgemeester di Blassio voorbij komen, een lange man met de vlaggen van alle Caribische eilanden in zijn linkerhand, met de rechter zwaait hij naar ons. De vlaggen worden overal verkocht. We zoeken die van Statia, Saba of St Maarten, maar die hebben ze niet. Toch is Nederland ook een Caribisch land, Statia en Saba zijn Nederlandse gemeenten. Eerst een rij verkozen ambtenaren dan de brandweer en de NYPD met een swingende band, daarna groepen van de landen. Ik zie minder vrouwen in blote kostuums met veren dan in Martinique met carnaval. Rommy zegt, dat dat komt doordat ik vooral naar de stalletjes met eten kijk. De route is 2 mijl lang en er zijn 2 mijl etensstalletjes. Wel een groep van de mode-academie in prachtige kostuums. De muziek wordt steeds harder en lelijker, we gaan naar Queens.

PS1, de dependance van het MOMA is in Queens. Een groot oud schoolgebouw met veel shows, sommige erg goed, sommige begrijpen we niet. Een Tsjech heeft een film gemaakt van Neo Nationalistische demonstraties in verschillende Europese landen. Neo Nazi’s met kale koppen en bivakmutsen. Geweldloze tegendemonstranten, Volkskrant types. De politiesirenes, het geschreeuw en de zwaailichten gaan ononderbroken door.

We eten naast PS1 in een heel Amerikaanse diner. Meatloaf met de beroemde New Yorkse coleslaw.

Irma gaat nog niet afbuigen, onze Caribische eilanden krijgen de volle mep. Over een landfall is nog niets te zeggen. Ben en Quinn liggen met de Wanderlust in Puorto Rico, welliswaar tussen de mangroven, maar toch. Winden van 185 nMijl per uur, onvoorstelbaar.


Nog een dag wandelen door de Village en van Rockefeller Center naar Columbus Circle. Een uurtje in Strands, een boekhandel met 19 mijl boeken. Ze hebben alles, behalve dat ene boek van Joe Dispenza, dat Rommy zoekt. Er moet nog ergens een exemplaar zijn, maar ze kunnen het niet vinden. De geschiedenisafdeling is net zo groot als heel Donner. En de kookboeken afdeling.. maar we hebben geen ruimte op de boot voor boeken. We hadden nog net plaats voor Islands in the Stream van Hemmingway, voor als we naar de Bimini’s gaan.


Irma verplaats zich langzaam (25 km/uur) van St Maarten naar Puorto Rico en zal dan vlak langs Cuba vol over Florida gaan. We blijven dus maar even hier in de Long Island Sound. Mocht er hier nog iets komen, dan is er op de Connecticut River bij Essex een hurricane hole.

Onze laatste avontuur in de City is de voetbalwedstrijd. Bij binnenkomst krijgen we elk een club T-shirt. Het voetbalveld past net schuin op het baseballveld van het Yankee Stadium. Achter de lage tribunes is een 20 m brede gang met voedselstalletjes, het hele stadion rond en geen enkel stalletje is hetzelfde. Een glas bier kost 11 dollar. We zitten op rij 3 in de regen. Achter ons een echtpaar uit Casablanca, we spreken over Marocco, over de overlast in Nederland en over Affelay. De naam van de jonge Ajax-speler met hersenletsel kunnen we geen van allen reproduceren. Na de pauze regent het hard, we blijven wat hangen op de gang achter de tribunes. De Marokanen roepen ons: ze hebben twee overdekte plaatsen voor ons. In de tweede helft zien we temidden van echte aanhangers City in de 85e minuut de verlossende 1-0 maken. Het spel is 1e divisie niveau, maar City heeft 3 blessures en 3 afwezigen vanwege interland verplichtingen. Het is jammer dat Villa niet speelt. Pirlo heeft nog steeds zijn vloeiende balcontact. Een Argentijnse middenvelder van 150 cm speelt fantastisch, alleen in de lucht wat minder.



Irma heeft inmiddels St Maarten vol geraakt en is ten Noorden van Puorto Rico gegaan. De Wanderlust kreeg 40 knopen  en heeft alles goed doorstaan. Op de radio gaat het nu steeds over de evacuatie in Florida. Achter Irma zit José.



We doen wat laatste inkopen en wandelen rond Glen Island, het eiland waar we nu al 10 dagen achter liggen en waar ik ’s morgens mijn Tai Chi doe. Het eiland was het 19e eeuwse Disneyland met dammen naar de omringende eilanden. Er was een casino en er waren paviljoens van verschillende landen. In het Duitse paviljoen kon je bier en bratwurst krijgen. Het casino is nu een beachclub. Op het gemeentelijke badstrand ruimen mannen de strandwachtstoelen op (het is labourday geweest, einde seizoen)  En dan nog  nog een soort kasteel, een geliefde fotolocatie voor bruidsparen. We hebben afscheid genomen van Dwight, ik heb de low speed needle weer ontstopt, morgen vertrekken we voor een tocht door de Long Island Sound.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten