Dit moet geen drie maanden duren zegt Trump, dit land is niet gebouwd om stil te staan, we moeten weer aan het werk. De Republikeinse senatoren voegen daar aan toe, dat de grootouders best willen sterven om de economie voor hun klein kinderen te redden. Verbijsterend.
In Europa maken de bedrijven hun reserves op en de overheid zorgt dat mensen zonder werk enig inkomen blijven houden. Dat is voor de Republikeinen ondenkbaar. Hier staat de aandeelhouder centraal en die verdient op dit moment niks. Dan is het middel erger dan de kwaal, waarschuwt Trump. In wezen willen ze een heftige kortdurende uitbraak, zodat in november het herstel zichtbaar is en Trump de verkiezingen kan winnen. Het kost wat mensenlevens, maar kijk eens hoeveel er in het verkeer omkomen en we sluiten de wegen toch ook niet? Dat zegt hij ook..
Hier in Apalachicola is het alles tot stilstand aan het komen. Vandaag gaat Café con Leche dicht. Sommige restaurants werken nog met een afhaalsysteem, maar er zijn nauwelijks toeristen (het strand is gesloten) en open blijven kost meer dan het oplevert. De supermarkt, de pharmacy en de tankstations blijven open. Dagelijks maken we een lange wandeling. Gisteren ontdekten we een boardwalk door het moeras. Eén keer in de drie dagen kopen we eten. De garnalenvisser Tommy geeft ons drinkwater en wat we maar nodig hebben.
Grote hulp is John van de galerie. Hij leent ons zijn fietsen en heeft ons verzekerd dat hij genoeg belangrijke mensen kent om te voorkomen, dat ze ons wegsturen.
John’s ouders waren steenrijk. Zijn opa is één de oprichters van Caterpillar en zijn vader is van Xerox. Om hun kinderen bekommerden zijn ouders zich weinig, hij verkeerde meestal bij een zwart gezin, dat voor de familie werkte. Hij gaf ons de roman The Help, dat over een blank kind gaat, dat min of meer door een zwarte hulp is opgevoed: That’s my story. We konden alles uitvreten wat maar kon, zegt hij, je hoefde alleen maar je naam te noemen en het werd geregeld. Zijn moeder woont nu aan de overkant en heeft een speeltuin gebouwd voor arme kinderen. Ze heeft ook een steiger, desnoods kunnen jullie daar liggen, zegt hij. Morgen gaat hij Rommy’s haar knippen met de nodige voorzorgen. Ik hoef niet, want de barber in Mobile heeft me bijna kaal geschoren.
We willen ook wel door naar onze vrienden Heike en Herwich in St Petersburg, maar de steigers zijn daar gesloten en de kustwacht stuurt aankomende boten weg.
Zal ik naar de Townhall of de Sherif gaan en overleggen? Niet doen zegt iedereen, geen slapende honden wakker maken, zeker de politie niet... Dus maken we veel praatjes met de bewoners (op 6 voet afstand) om te laten weten, dat we er zijn en om informatie op te doen. En wat mij betreft: om lekker te lullen met zoveel mogelijk southern accent.
De zeilboot cruisers zijn een campagne gestart om Guatemala weer in te mogen. Er staan al 54 boten op de lijst. Dat is meer dan 100 personen, een paar zullen het virus hebben. Guatemala zal zijn schaarse medisch voorziening nog meer moeten belasten....
En de meeuwen houden keurig afstand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten