Utila en mrs Bucket

Utila: rond de East Harbor Bay zijn 15 duikscholen en 22 bar/restaurants. In eerste instantie is het ons daar om te doen. Alle duikscholen scoren hoog op TripAdvisor en zijn spotgoedkoop, maar Alton Diving geeft serieus en eerlijk antwoord op die ene negatieve beoordeling tegenover de 265 excellente beoordelingen. Rommy begint daar dus morgen aan de Advanced Padi. En ik zoek een sportsbar waar Ajax tegen de Spurs op tv is. We vinden Skid Row, een afdak met golfplaten, 4 tv-schermen en koude Salva Vida. Er zitten wat eilanders, 6 Nederlanders en een paar Denen. Amerikanen houden niet van voetbal. Ajax doet het goed, we juichen bij de prachtige goal van van  de Beek en zijn na het laatste fluitsiggnaal zeer tevreden. Ik zei het al eerder: van hier uit is er geen verschil tussen Amsterdam en Rotterdam.

Utila, de kleinste van de 3 Hondurese Bay Islands is de leukste. Het woord paradijs valt hier al snel, maar dit eiland komt wel dicht in de buurt. Het vaste land is 20 mijl weg, we zien de hoge bergen.

Roatan is is verpest door het toerisme (zegt een zeilende snob), maar we konden er alles krijgen, airconditioners, usb-stekkers, kakkerlakspray, een haarknipbeurt en IPA-bier. De laatste dag gaan we met een groepje naar de Island Brewery. Met een busje hobbelend een zandweg omhoog door het regenwoud. De begroeiing wordt steeds dichter en gevarieerder, dan is er een open plek met mangobomen, cashewbomen, bloemen, gras en een beekje. Een modern gebouw met glimmende rvs ketels. Op het grasveld wordt een lam op Griekse wijze geroosterd. We maken een  keuze uit 9 bieren. De Citrus IPA, de Brown Ale, de Tjech Pilsener zijn goed. De IPA is zelfs uitstekend, niet zo citrus als de naam suggereerd, maar heel subtiel en toch stevig. De lam is heerlijk en de stemming is na al het proeven niet meer stuk te krijgen. Steiner (uit Noorwegen, rechts van mij op de foto) en ik worden door 2 Engelsen ingemaakt met tafelvoetbal (10-1). Gelukkig doen 2 Oostenrijkers het tegen hen beter (10-9). En Ajax dus ook (0-1).

Op het vaste land is het roerig: volksopstanden in Venezuela en Honduras. Het is prachtig hier, maar het zijn politiestaten of linkse dictaturen. Of de drugs mafia is aan het moorden, zoals in Mexico. Ik weet niet wat erger is. En Trump wil een muur bouwen om de “criminelen en hoeren” uit deze landen tegen te houden. De New York Times bericht vanmorgen, dat Trump zijn 10.000 ste leugen heeft verteld (dat abortusartsen gezond geboren baby's vermoorden).

De Suzie2 Rally staat onder leiding van Suzie Chappell. Ze draagt altijd oogverblindende bloemen-jurken. Ze heeft er heel wat hangen in haar 60 voeter. Ze vaart met 23 boten ons 2 weken vooruit, dat is groep 1, wij zijn met 12 boten groep 2. Soms staan er een groep 1 foto’s van een dames-uitje op facebook, ze bezoeken dan modezaken en dragen allemaal mrs Bucket jurken, het brandt een gat in je computerscherm. 

Zonder de Rally hadden we de tocht langs Venezuela en Nicuragua niet aangedurfd. Achteraf valt het allemaal mee, we doen het de volgende keer gewoon alleen, maar dat is achteraf gepraat. Er waren wat problemen, er werd een snelheid van 7,5 knopen verondersteld, de aanbevolen uitjes en gidsen waren duur, de kustwacht heeft 2 keer een boot geramd, ons ankertje is gestolen, een marina vervijfvoudigde het tarief voor groep 2. Steeds ging Suzie er achteraan, maar nooit met enig resultaat. Het wining en dining met commandanten, presidenten, masters en mayors gaf haar minder invloed dan ze dacht. Erger was dat ze zeilers (de man met de arm het hoogst en de vrouw in de rode jurk) weigerde waypoints te geven van een rifdoorgang, omdat ze geen lid van de Rally meer waren (ruzie gekregen over een krantenartikel waarin Suzie niet werd genoemd). Dat is slecht zeemanschap, daarmee breng je de ander in gevaar, dat doe je niet, zelfs al heb je ruzie. 

Maar echte verwijdering met haar ontstond toen één van ons bij Immigration zat en zij binnenstormde en voorrang eiste. Later stuurt ze een mailtje waarin ze zichzelf the Leader noemt en uitlegt dat ons groepslid het allemaal verkeerd had aangepakt (hij had  bijvoorbeeld niet op de deur geklopt). Onze man schreef een reactie. Maar daarna ze ontkende ooit een mail te  hebben gestuurd. Maar we hebben die allemaal in onze inbox.

Maar nogmaals, zonder de Rally hadden we de tocht niet gemaakt en het is de mooiste tocht van allemaal geweest. We hebben de allermooiste plekken gezien, we hebben genoten van Colombia en de kleine groep is een vriendengroep geworden. Ellendige dingen, zoals de dood van Tim en het ongeluk van Jeff heeft ons dichter bij elkaar gebracht. Met een aantal hebben we heel goed contact, maar we zijn aan het uit elkaar gaan. Een aantal gaat met ons naar Guatemala, die zullen we nog wel opzoeken. En dan is het voorbij.

En ons ankertje. We hadden het gemeld op een safety website van een vriendin van Sabrina. Reactie op internet van Mrs Bucket: had je maar aan de Rally mee moeten doen. Ze herkende de bootnaam niet, ze kende ons niet.

Sabrina is de informele leider van groep 2, ze doet het radionet met veel positieve energie, ze is bezorgd, ze helpt, ze organiseert en ze is fun. Haar man Tom (links van mij op de foto)  is goed in limmericks, ik maakte voor hem de volgende:

The Coolsingel is the mainstreet of Rotterdam

A cool single from Kansas said: There I am!

No man, it says singel not single and that is a canal

So I can sit at the water looking for a Dutch belle?

No man, we closed it, we are not Amsterdam

Horen gisteren van een Nieuw-Zeelands zeiljacht dat beroofd bij de San Blas eilanden. Hij is doodgeschoten, zij is bewerkt met een machette en de 2 kinderen zijn ongedeerd. We waren een paar maand geleden op die plek. Misschien de volgende keer toch met de Rally mee.