BLM in ST Augustine

Al vroeg, als het nog niet zo heet is, zijn we met een Uber naar de supermarkt. Als we de groente-afdeling oplopen horen we Mariska Veres uit de luidsprekers.  Ik hoor: you have got it, yeah baby you have got it.

En zo is het, Rommy heeft al dagen 38 graden en ik ben constant buiten adem. We eten nauwelijks  en zijn nu na het boodschappen doen heel erg moe. Ik slaap heel weinig door de ademnood, alleen rechtop en buiten in de kuip kom ik de nacht door. Vandaag beginnen we allebei droog te hoesten.

Maar in de wind en in de schaduw zitten we lekker te lezen en Amerikaans nieuws te kijken. We hebben proviand voor 5 dagen en liggen aan een mooring met uitzicht op St Augustine.

Laten testen?  De drive-through testposten zijn door Trump opgeheven en voor een non-resident is het een lange en dure weg een test te krijgen. We kijken het aan. De counties hebben nu zelf drive-through posten: wachttijd 6 uur en we hebben niet eens een auto. Tussen de auto’s meelopen? 6 uur? Ik ben eens een keer bij een pharmacy met de autorij meegelopen, dat was gevaarlijk en heet.

De volgende dag heeft ze 38,8. We beginnen ons zorgen te maken. En een dag later gewoon 36, 4. We blijven er op letten, koortsvrij is belangrijk.

En ook de volgende dag 37. Het gaat de goede kant op.

De Uberchauffeur terug had een grootmoeder, die 30 jaar op een  zeilboot leefde. Een 62 voeter. Ze was fotomodel en was één keer centerfold in Playboy, daar kon ze het jacht van kopen. Ze is overleden, de chauffeur heeft de boot geerfd, maar hij is geen bootmens. De 62-voeter staat nu te koop in Fort Lauderdale.

We berichten toch maar onze onze gezondheid op de familie app. Nu worden we dagelijks gevolgd. Ook via FB hebben vrienden er weet van. Een vriend van Ken uit Canada woont hier en die vriend wil alles voor ons doen. Net zo als een vriend van Sabrina uit Kansas. Woont ook hier en zit aan de telefoon. Dat alles maakt een heel verschil. We kennen Ken en Sabrina van de Colombia- Panama-Honduras rally.

Gisteren zijn er in Florida 45000 gevallen bijgekomen. Alleen Trump en Pence zien dat anders, er wordt teveel getest zeggen die. Gelukkig staan ze in alle Swing States met meer dan 10% achter.

Het 's nachts buiten slapen heeft een aantal genoegens. Natuurlijk de frisse lucht, daar gaat het om. Maar de geweldigde sterren hemel en het geluid van de dolfjnen zijn ook genoegens. En hier hoor je ineens zwaar getoeter van goederenlocomotieven dichterbij komen. Na 10 minuten is het erg hard en met het gedreun van goederen wagons. Het getoeter verdwijnt en het gedreun van de trein neemt toe. Wel 20 minuten. Ondertiussen zijn de locomotieven in het volgende stadje aan het toeteren. Dan neemt ineens het gedreun af.  Dat gebeurd 4  ä 5 keer per nacht, soms van 2 kanten tegelijk. Het gaat door tot aan Miami. En er is vuurwerk. Tenminste als je vuurfonteinen in de lucht ziet, anders zijn het schietpartijen. Een Amerikaan hoort zo het verschil.


Morgen rustig een stukje naar het Noorden. 

Nog even foto’s genomen bij het oude monument voor de soldaten van de Confderatie, het is met een hek afgezet en iedereen is verontwaardihgd dat een zwarte kerk gevraagd heeft het monument weg te halen. Traditie, geschiedenis, geen woord over de slavernij. Een beetje de Zwarte Piet discussie, alleend is dit natuurlijk ernstiger. Heritage, my ass.

De tekst van Venus ging een beetje anders: Godness on a mountaintop, she has got it, yaey she has got it. Maar evenzogoed vervulde het mij met trots.

Langs Trump naar St Augustine

De covid19 maatregelen In Apalachicola waren ons soms niet duidelijk. We vroegen die dingen aan mensen en als die het ook niet wisten, zeiden we: we gaan wel even naar het politiebureau... en dat werd ons keer op keer sterk afgeraden. Dont go there, you will get in trouble. Stay away from them. Als we al eens een praatje proberen met politieagenten en ik mijn standaard I worked for the policeforce in Rotterdam te berde breng, ontmoeten we alleen maar ijzige blikken, terwijl datzelfde in de Cariben altijd een succes was (hai brother). Nu we dagelijks de beelden zien van het politieoptreden, begrijpen we het beter. Het is geen politie in onze zin, het zijn soldaten in bezet gebied. Serve and protect, my ass.

Of President Biden gaat er structureel iets aan doen, of we krijgen hier een fascistisch land onder Trump. Op 3 nov zullen we het meemaken. We volgen het op de voet. Elke keer overtreft de BunkerBoy zichzelf in domheid, gewetenloosheid of smakeloosheid. En elke keer blijft zijn aanhang op 46%, hoewel het nu lichteliijk daalt.


We vragen ons af hoe het in Nederland leeft. Femke kreeg een paar demonstranten teveel  en wist niet wat te doen, behalve anderen de schuld te geven. Abu kreeg er ook teveel en brak de demonstratie af.  Zoek het verschil.


We ankeren bij Billy Point met uitzicht op de skyline van Miami. Harde wind en regenbuien. De volgende dag motorboten met muziek en jetskis. Er vaart een politiebootje om het scheuren tussen de boten tegen te gaan. Tegen de avond tel ik 64 boten. De duurste van 4 verdiepingen heeft de goedkoopste vlag (BVI). 

Misschien zien ze onze vlag ook wel voor een goedkope aan. Niemand kent hier de Nederlandse vlag. Wel was er eens een drijvende professor, die ons opriep met: Je vous passe a droit. Ik heb in soortgelijk Frans geantwoord. Hij zat er immers dichtbij en we zijn hier niet om de algemene ontwikkeling van de Amerikanen te vergroten.

In kroegen altijd goede zangers, zoals in de bier/wijn bar van Stuart. Een paar Belgische biern en de wijnflessen staan omgekeerd langs de muur. Je steekt een kaartje in een gleuf en tapt jezelf een glas wijn. Vouvray of Macon Villages.

Een tocht over een onstuimige zee, stroom tegen wind. Aan het eind van de dag liggen we in Lake Sylvia, de plek waar we in 2013 voor het eerst in Amerika landden. Er is weinig veranderd,. Hoewel ze overal de villa’s aan het verbouwen zijn. Later hoor ik bij de kapper over een huis, dat voor 1,6 miljoen werd verkocht en toen meteen werd afgebroken. Denk dus niet, dat iedereen hier de hele dag op politiebureaus wordt mishandeld, voordat ze naar de voedselbank gaan. De Southport Raw Bar heeft nog steeds de aanlegplaats voor dinghys waar ook twee manatees huizen. Zelfde WinDixi, zelfde barbershop, alles voor de derde keer. Eerste keer was met Bas en Marieke. We gingen naar die mega secondhand winkel voor bootonderdelen.

Op de radio aanhoudende discussies over discriminatie bij de politie, morgen de begravenis van George Floyd. De bunkerboy roept Law and Order, maar steeds meer mensen verliezen hun vertrouwen in hem.


En in Nederland rijdt iemand met een brandende auto een tankstation binnen. Gelukkig hebben ze daar hier niks over gehoord. Je geneert je dood. Je kan uitleggen, dat het een tukker was, een soort hillbilly.

Een dag door het kanaal met 19 bruggen, die open moeten. Aan het eind van de dag zijn we doodmoe. Toch is het aanvragen van een opening en uitrekenen hoe hard we moeten varen om de volgende opening te halen nou niet zo vermoeiend. Het is wel 37 gtaden en dat is afmattend, je lichaam moet hard werken om te koelen. Ja, dat zal het zijn.

We zijn nu dichtbij Palm Beach, de woonplaats van Trump. Maar hij zal er wel niet zijn.


Over foute beelden gesproken. Relus ter Beek, een vriend uit Coevorden ging politicologie studeren in Amsterdam. Het zal in het tweede jaar zijn, dat de professor (Daudt?) stelt, dat je beelden mag oprichten, maar dat je ze ook kan afbreken. Een paar weken later staat Relus met een aantal medestudenten voor de rechter vanwege het vernielen van het van Heutz monument. Van Heutz kwam ook uit Coevorden. Nog jaren later gaat Relus in Coevorden trouwen. Alle PvdA prominenten aanwezig. Diep in de nacht besluiten ze, zwaar aangeschoten, Relus het van Heutzbeeld , dat voor het gemeentehuis staat cadeau te doen. Maar met een trekkabel en een auto komt het borstbeeld niet van zijn sokkel. Hans begint dan met een autokrik op het ding te slaan. De slagen op het holle bronzen beeld maakt half Coevorden wakker. Ook de politie. De politie geleidt de bruiloftsgasten terug naar de feestzaal en niemand praat er meer over.


Mient Jan Faber was de derde bekende Coevordenaar. Zijn broer Menno was mijn vriend.


Gearriveerd in Vero Beach, de verblijfplaats van onze vriendin Michelle. Morgen gaan we bij haar eten.

Ik was jarig en kreeg alle afleveringebn van Dexter.

Nog even over het virus: het is afgevlakt over het geheel, maar dat komt omdat New York, New Jersey steil naar beneden gaan. De dichtbevolkte staten met internationale vliegvelden werden het eerst getroffen, terwijl de plattelands staten (Republikeins) de dans ontsprongen. Nu is het omgedraaid en gaat het bv hier in Florida sky-high omhoog, door het openen van alles en door de nonchalante houding. Zaterdag de eerste rally van Trump in Tulsa. Maar Trump heeft de oplossing gevonden: niet testen, dan heb je ook geen gevallen.

En dan hoopt hij dat, als we de 200.000 doden hebben bereikt er wat banen zijn bij zin gekomen. Daarmee zou hij dan de verkiezingen winnen. En door Law and Order te roepen tegen de BLM-terroristen. En door alles en iedereen aan te vallen: de WHO, China, de homo’s, het fake-news, anarchisten, Obama en ga maar door.


Politiek in Coevorden en in Florida, het is overal.


Lees eens wat er in 1921 in Tulsa is gebeurd. Je kan het niet geloven.

Key Largo, Bogart

De Everglades, das pas moeras. Twee dagen varen, 100 km moeras. De nacht ankeren we op Little Shark River. Het was een bloedhete dag, maar we laten onze aankomst-duik achterwege: alligators! Als je in het donker met een lantaarn naar de oever schijnt zie je overal de rode ogen. En terwijl je met je lantaarn in de weer bent wordt je aangevallen door heel veel muggen. Vijandig gebied. Je zou prachtig de rivier op kunnen varen, maar dan moet je wel zo’n pak van de mijnenopruimingsdienst aan tegen de muggen. En nog iets: het heet natuurlijk niet voor niets Little Shark River. Little sharks? 

Het vaste patroon is: overdag heel heet en tegen de avond een onweersbui met wat verfrissende regen. maar dan wordt het soms windstil en weer heet. Geen zuchtje wind. Ik ben toch al wat kortademig en warm de laatste tijd. Ik doe geen oog dicht, een uurtje lezen (Netherland) en even een dutje. Verder gaat het goed met me, wat hoesten en een beetje diaree, maar wat wil je met die hitte. En niks smaakt me nog.

Tussen de Everglades en de Keys een zee, die overal tussen de 1,5 en 2,5 meter diep is. We bereiken de Keys ten zuiden van Key Largo. Herinnering aan die mooie Bogart/Bacall film, dat hotel in de storm. Was het niet een bewerking van een  toneelstuk? Tenessee Williams? Zoeken we op. Kunnen we doen, want we hebben weer verbinding. In het moeras was er no connection.

De protesten tegen de moord op Floyd zijn toegenomen. Terecht,  het is al 60 jaar hetzelfde. De president gooit olie op het vuur en de goede politiemannen knielen voor het publiek. Hartverscheurend. Het is zo’n geweldig klotenland.

Het is niet Tenessee Williams. Het hotel is allang verbouwd. Wel is er  het bootje uit African Queen van Bogart en Hepburn.

In Guatemala hebben ze de eerste tropische storm, Amanda. Dat is de eerste op de Pacific, hier wachten al op Christobal. Zaterdag steekt die noordwaarts de Mexicaanse Golf over. Hier aan de Atlantische kant wordt het dan 20 knopen oostenwind. Niets aan de hand.

Als je Netherlands nog niet gelezen hebt: wel doen. De hoofdfiguur is Hans van den Broek, die wisselend in Londen en New York woont, maar veel Nederlandse herinneringen heeft.

We blijven een dag bij Key Largo om de 50 uur werkzaanheden te doen. Volgende dag naar een plek ten zuiden van Miami. Daar de 20 knopen voorbij laten komen. Dat is het plan.