No more blogs

Welkom

 

We hebben vaak genoeg verteld, dat we de zaterdag klaar zitten om mensen te ontvangen. Als Rommy  ’s morgens zegt:  de eerste zullen wel tegen drie uur vanmiddag komen, zien we de Reestein vrienden aan komen lopen. Het wordt heel gezellig, we bekijken de overzeilkaart en het is weer als vanouds. En daarna blijft het doorgaan. Verschillende mensen uit de haven, Jori, Lex en Maryam en Corry en Ada van de VVAO komen aan boord. En dan komt de Mare Liberum aanvaren en komen langszij liggen. Geweldig, hen hebben we echt gemist. De meiden doen weer gevaarlijk en ik waarschuw ze uitvoerig. Vervolgens kan het niet op: Timo en Else van de Ile du Nord zijn met de auto uit Stellendam gekomen, Pieter en Sabine komen met de Ostrea en leggen zich in de modder voor de tuigsteiger en tenslotte komt de Flying Circus, de revelatie van de Heineken Regatta om de hoek. Dit hadden we helemaal niet verwacht. Ze vragen of ik wat te eten kan maken. Nee, dat is onmogelijk.. Nou ze hebben een barbecue voorbereid. Het is een feest.

Sterre wordt aangehaald door 6 kleine kinderen. Het is een beetje veel voor haar, maar ze doen het zo voorzichtig dat ze het laat begaan.

 

We borrelen later nog wat na op de Mare. Ik heb bij elke gast wel een punch of een pilsje gedronken, maar na een uurtje water drinken begin ik weer aan te sluiten.

 

In de nacht komt de wind van 30 knopen over met veel regen. In de ochtend begint het op te helderen. We drinken koffie op de Ostrea. Een prachtig schip, jammer dat ze hem gaan verkopen…

 

We wisselen telefoonnummers uit en zwaaien ze uit. Een perfecte afsluiting van de reis.

Goes en tenslotte Herkingen

Goes, bekend van “Harry Goes Latin”, een meester CD van onze buurman Harry. Iedereen gaat naar Middelburg, maar Goes heeft veel meer en betere winkels. Zoals de boekhandel “Koperen Tuin”. We kochten daar vandaag nieuwe moleskin 1 ½ jaar agenda’s. Een symbolische aankoop, na een jaar zonder agenda geleefd te hebben, gaan we weer de tijd beheren. Nou, vooral Rommy. Mijn agenda wordt vooral een uitstapjes agenda (boekenmarkten, concerten en tentoonstellingen).

Kijk nog eens op www.qualitysailing.nl/annalena.html voor een mooie overzichtskaart van onze reis. Als u ooit nog eens vragen over regels en wetten mbt de zeevaart heeft, is dit trouwens de site voor deskundig advies.

 

Ik zag gisteren op de kade een man lopen met een mooi steenrood colbertje. Vandaag vond ik er één met dezelfde kleur in de opruiming. Ook nog een nieuwe mand voor Sterre. Goes is een winkelparadijs.

 

 

Genoeg reclame.

We varen van Goes naar Herkingen. De Take 5 van Maciek en Carolien ligt in de sluis van het Veerse Meer als wij naar de Zeelandbrug varen. We verheugen ons erop ze binnenkort te zien.
In Herkingen zien we bekende gezichten. Veel mensen drukken ons de hand. Tjebbe en Pauli van de Minor komen langs. Zij zijn een jaar langer in de Cariben geweest. We wisselen ervaringen uit. Ze vertrokken voor 5 jaar, maar dat werd te doelloos. Zij hebben een lange oversteek gemaakt, wij hebben het in stukken gedaan door Cabo Verde en Suriname aan te doen en op de terugweg Bermuda. Zij droogden de prei en hadden een heel slim wachtsysteem. In de loop van het gesprek kregen wij er allemaal weer zin in.

 De landenvlaggetjes zijn gehesen. Als je er over vraagt, beginnen we bij elk vlaggetje een verhaal te vertellen. Morgen zaterdag zijn we er klaar voor. We liggen achter in de verenigingshaven, dat is de rechterhaven als je door de dijkopening komt. Als je op de bel bij het hek drukt en vertelt, dat je voor de Annalena komt laat de havenmeester je binnen.

Boat Boys

 Ravioli langszij een jacht

 

Sommige zeilers doen heel klagerig over de “boat boys”. Men vindt die opdringerig en agressief.

Boat boys komen langs om iets aan te bieden, fruit, vis, paëlla, de was doen, tochtjes. Het staat je vrij om wel of niet op hun aanbod in te gaan. Meestal maken we een praatje over hun eiland, soms vertellen we wat over Nederland.  Soms kopen we wat, soms niet.

                                          Providance ging om 6 uur 's morgens de rivier op

Mijn vader ging in 1930 op een fiets met een mand vol kruidenierswaren langs de boeren rond Oude Pekela. “ Heeft u nog iets nodig?” Mijn grootvader ging nog langer geleden met een kist met garen en band langs de boeren bij Kampen. Zo kwamen zij aan de kost en dat is wat hier ook gebeurt.  

Het probleem is volgens mij niet de boat boys, maar de zeilers zelf. Gewoon relaxed nee zeggen,  als je het te duur vindt of niet nodig hebt. Vriendelijk blijven en plezier beleven aan het contact. Het is misschien niet wat je gewend bent, maar je bent niet in Nederland. Hier is het een gewone manier om geld te verdienen.

                                           met Octavius het regenwoud in

Soms zie ik zeilers heel agressief doen. Vaak doen de boat boys  hun buitenboordmotor uit om verstaanbaar te kunnen praten en houden zich dan aan de rand van je boot vast om niet af te drijven. Dat vinden de zeilers dan vervelend. Ik vind dat benepen. Dat wou ik toch even gezegd hebben.

Komt met een zeiljacht, hoeft niet te werken en reageert verstoord op iemand, die een paar centen wil verdienen. Kom op zeg …..

Custums and immigration

We hadden ons ingesteld op vervelende immigratie en douane beambten. Je hoort en leest verhalen. We hebben het dus niet meegemaakt. Alleen op St Maarten zat een vervelende man. Maar dat zal nog wel voortkomen uit het koloniale verleden. Suriname was ook geen pretje. Vier kantoren een uur rijden van elkaar. Dat hebben we in één dag niet gered. Maar de beambten waren heel vriendelijk en deden hun best de ingewikkelde formulieren zo snel mogelijk ingevuld te krijgen.

Fayal

Ook overal elders werden we vriendelijk en vlot geholpen. Soms was er iemand van een charterschip voor je met 20 paspoorten. Soms hadden mensen hun papieren niet in orde, maar gingen wel hooghartig de discussie aan. Dan duurt het allemaal wat langer. Maar vaak werd je dan door een andere beambte geholpen, terwijl de discussie voort duurde. Vooral Fransen namen vaak een neerbuigende houding aan. Zuchten en klagen over zoveel bureaucratie… Nou hadden ze in zoverre een punt, dat het op de Franse eilanden beter was geregeld. Daar staat bij het havenkantoor of in de bibliotheek een computer, waar je zelf alles op kan afhandelen.

Mayaguez

Vaak zijn het drie of vier instanties waar je met je bootdocumenten en paspoorten langs moet. Vaak zijn het vier loketten op een rij. Op de Engelse eilanden maak je bij het eerste loket een bestand aan, dat bij de andere loketten gebruikt wordt. Maar zelfs dat duurt een uurtje.

Culebra



Over de Amerikaanse immigratie en customs worden de vreselijkste verhalen verteld. Wij stonden altijd na 10 minuten weer buiten. Wel moet je daar van te voren je gegevens telefonisch doorgeven. Heb je geen Amerikaanse cellphone, dan moet je de telefoon op het havenkantoor gebruiken. Wanneer het daar wel erg is, is als je rechtstreeks uit Cuba de US binnenkomt. Dan wordt alles gecontroleerd en het meeste voedsel wordt je afgenomen. Ook dat gaat heel vriendelijk, dat wel.

Providenciales

Marokko is ook wel bijzonder. Ook weer vriendelijke mensen, maar ingewikkelde formulieren. In Rabat komt dan de hashhond van het vliegveld. Boris, een lieve hond, die moeite had met het trapje naar de kajuit. Verder moet je in Marokko hetzelfde in elke haven opnieuw doormaken. Je kan je daar over opwinden en over computernetwerken beginnen. Maar de beambte voor je heeft het ook niet voor het zeggen. In Essauira hebben we een beambte een fles wijn gegeven. Maar hij vroeg er pas om, nadat alle formaliteiten achter de rug waren. Pieter van de Ostrea heeft in Al Jadida moeten betalen, onder het dreigement dat de boot anders twee dagen lang binnenste buiten zou worden gekeerd.

 

Martinique

Kortom, het duurt vaak wel lang, het is een heel gedoe, maar dat ligt aan de regels en procedures. De beambten waren bijna altijd voorkomend en vlot.

 

Bermuda

Tweede toptien

We liggen op een eiland van 100 x 100 m in het Veerse Meer. Rommy heeft het dek geboend en ik heb de waterlijn schoongemaakt. De eerlijkheid en Rommy gebieden te zeggen, dat ik één kant heb schoongemaakt met een bezem vanaf de wal en dat Rommy de andere kant al zwemmend. Was best lastig met die bezem.

Het is onwerkelijk om hier te liggen, na zo’n heel andere reis. Soms vragen mensen, waar je bent geweest. Zo langzamerhand kunnen we het heel bescheiden vertellen.  

Ik heb de oversteekkaarten bijgewerkt, zodat iedereen onze route kan bekijken. We gaan alle landenvlaggetjes aan elkaar knopen en daar de boot mee versieren.

Bij de honderdste blog hebben een top 10 gemaakt, hier volgt de top tien van het tweede deel van de reis (vanaf Dominica). Weer in chronologische volgorde.

Ilet de Cabrit (Les Saints)

Bewoond door een Franse kunstenaar, die klei maskers verkocht. Ons masker komt zeker in de woonkamer te hangen. Boven op de berg een verlaten fort.

Antigua

Englishman Harbour is nog geheel in stijl van Nelson. Later lagen we in een miljonairsbaai op Green Island. Een prachtig eiland, bijna voor ons alleen. Langs het huis van Eric Clapton gevaren.

 

St Maarten

Veel plezier met de Nederlandse boten en de Heineken Regatta met de Flying Circus. Raoul was een super teamleider. We haalden Lynn in het donker met de dinghy van het vliegveld.

 

British Virgins

Het beste snorkel gebied. Prachtige eenzame baaien, na even zoeken en manoeuvreren.

Jost van Dijke

De sfeer aan het strand met muziek en lekker eten.

Culebra en Culebrita

De Spaanse Virgin eilanden. Geen charterboten. Mooie wandeling naar de vervallen vuurtoren en een bad in de natuurlijke jacuzzi.

Puerto Rico

Weer moderne gebouwen en kunstmusea. Heel veel gezien en altijd vriendelijke mensen ontmoet. Een baai met zeekoeien en sportvelden van de indianen. Maar vooral het regenwoud met mooie trails.

Lee Stocking Island

Geankerd bij het verlaten biologisch onderzoekscentrum. Grote haai in het zwemwater. De verre Bahama’s waren geweldig. Eenzame eilandjes, ankeren achter koraalriffen, gekleurde vissen en witte stranden.

Miami Beach

Overdonderd door de vriendelijkheid van de Amerikanen. Art Deco hotels en een concerthal van Gehry. Met Bas meatloaf eten in een diner en materiaal halen in een ouderwetse hardware store.

Bermuda

Schitterend park, groot fort en Hamilton, met mannen in driedelig pak en korte broek. St George is zoals in de 17^e eeuw. Bleven 2 dagen langer vanwege vastzittend anker.

Flores

Klein en vriendelijk. Mooie natuur. Ter gelegenheid van mijn verjaardag gegeten in een goed restaurant.

Een hele goede herinnering houden we over aan het contact met de Mare Liberum en de Mero. Ze hebben ons met veel dingen geholpen, maar het was vooral steeds heel gezellig. De Ostrea en de Flying Circus hebben we na St Maarten jammer genoeg niet meer gezien.

 

 

Wat was erg?

We hadden het idee van ook een top tien van de vervelendste dingen. Maar we komen niet ver. De vermoeidheid op de overtochten viel niet mee. Weinig slaap, constant heen en weer slingeren. Rommy vond de kakkerlakken vreselijk. Ik vond de opdringerige verkopers in Marokko erg vervelend. Meer kunnen we niet verzinnen.

 

 

 

Laatste loodjes

We liggen in Middelburg tussen de historische huizen. Op de rommelmarkt kopen we van alles. Bij AH kopen we katenspek, mergpijpjes, kokosbrood, volkorenbrood en oude kaas. Hebben we allemaal gemist.

van de rommelmarkt

De Infinidad troffen we op de heenreis in Cherbourg. Midden in de nacht kwamen we toen langszij liggen. In Oostende komt een man uit een douchehokje, dat is de man van de Infinidad. Hier hebben we de tijd om bij te praten, ze zijn in de golf van Biskaje gestrand. In een storm is de ankerketting gebroken. De boot is behoorlijk vernield. Later zijn ze over de weg naar Nederland gebracht. Inmiddels vaart hij met een geheel vernieuwde boot.

 

                                                                    Sterre in Middelburg

Vanaf de kade wordt opeens mijn naam geroepen. Ik zie een onbekende man en kijk hem vragend aan. "Ik heb 9 maanden in je huis gewoond", roept hij. Dat is dus Alex. Geregeld mee gemaild, maar nooit gezien of gesproken. Hij komt met zijn vriendin en twee kinderen aan boord. Ze zijn hier op vakantie en hadden onze boot vanuit de rondvaartboot gezien. Om het maar weer eens te hebben over de wereld die klein is…

 

                                                                  de kade in Middelburg

Dan roept een vrouw van de kade: "dag buurman!" Ik raak helemaal in de war. Ik herken geen buurvrouw. Nee, uit Oostende. Dan begint het mij te dagen. Ze lagen in Oostende naast ons. Zij hebben twee jaar gevaren in Schotland en de Hebriden. Een paar dagen windkracht 10 is daar normaal. Ook heb je een goede kachel nodig. Bewonderingswaardig.

We hebben nog een kleine week om in Herkingen te komen. Plan is om nog een paar dagen op het Veerse meer te gaan liggen. Kan Sterre op een eilandje rondlopen. We ruimen de boel dan een beetje op, zodat we zaterdag mensen kunnen ontvangen. De havenmeester zorgt voor een ligplaats waar iedereen gemakkelijk aan boord kan stappen, ook de dames van de VVAO. Maar misschien is iedereen ons vergeten..

Het blijft een haveloze boot na zo’n lange reis. We passen niet goed tussen de andere spic and span boten (ik citeer Marieke). Vanmiddag was er naast ons een enorme ruzie over een box. Er waren boxen genoeg vrij, maar ze wilden op nummer 14 liggen. Het ging nergens over. We zijn weer thuis. 

Gijp heeft dus gezegd, dat voetbal geen sport voor homo's is. Ik denk, dat veel homo's dat met hem eens zijn. Maar het land is weer te klein.

Omdat we op het Veerse Meer waarschijnlijk geen blog kunnen verzenden, gaat hij er nu al uit. Zodat iedereen nog eens leest, dat we zaterdag weer in Herkingen liggen, bij de Vereniging. We zijn dan de hele dag aan boord en we verheugen ons er op met iedereen bij te praten. De rumpunch zal klaar staan.

Oostende Brugge

Boulogne

 

 

..

 

 

de draken

 

 Sterre geeft nog een kleine aanwijzing

 

 

We varen weg uit Boulogne, de hoogovens geven een mooi plaatje.

Onderweg werkt Ralf aan zijn thesis over super tijdmeting. Als je de tijd kan meten, waarin een electron uit een hogere baan valt heb je een klok die velen keren nauwkeuriger is dan de huidige atoomklok. En als je beter kunt meten, ontdek je nieuwe verschijnselen..

In de haven van Oostende met Robert, de havenmeester met de meeste persoonlijkheid, is weinig plaats. Er zijn internationale wedstrijden met Draken. Volgens mij de mooiste boot, die er is. Het zijn allemaal oude kerels, echte liefhebbers. Om 3 uur zijn ze terug en gaan ze aan het bier. Om 23 uur horen we ze nog, maar 's morgens om 7 uur staan ze er weer. 's Avonds een kerel. 's morgens een kerel....

 

station van Oostende

 

Delvaux

 

We brengen Lynn en Ralf naar het station in Oostende. Sterre blijft bij ons.  Het emplacement achter het station moet wijken voor een moderne terminal van glas en beton. Delvaux schilderde hier zijn achtergronden. 

In het museum voor Moderne Kunst, dat nu Museum aan Zee heet, hangt het meest bekende doek van Delvaux. Verder veel Spillaert, Magritte, Permeke en Ensor. Het gebouw was vroeger een warenhuis en ze hebben alle 6 verdiepingen en tussenverdiepingen volgehangen met alleen Belgische kunst.

 

De pier van Oostende door Spillaert

 

Brusselse wafels met verse aardbeien, dat hebben we gemist.

 

 

Brugge in de regen

 

We waren een dag in Brugge in de regen. We werden steeds kouder en natter. Vanwege de regen bezoeken we alle kerken.  Het bezichtigen van het Maria beeld van Michelangelo kost maar €2,00 vanwege de verbouwing. En dan de bejaardenkorting nog.

 Bij de trein naar Brugge vroeg de lokettiste of ik misschien 65+ was, want dan kreeg ik korting. Sorry, had ik niet aan gedacht, zei ik. Geeft niet, zei ze, u bent nog in de ontkenningsfase.

We eten 's avonds in een fondue restaurant in Oostende. Het was perfect, maar je moet wel zelf koken. Lynn en Ralf vertellen over Schröders Cat met twee voorwerpen, waarvan je er één waarneemt en daarmee ook de toestand van de tweede bepaalt. Ralf licht het toe met twee patatten en twee stukken vlees op zijn bord. Quantum mechanica is een fascinerend vak. Ik neem me voor er een populair boek over te lezen.

 

 

kerkinterieur in Brugge

 

Rommy in het museum

 

We willen om 8.00 uur vertrekken, maar er liggen 3 boten tegen ons aan, het duurt ook even voordat we Annalena hebben omgedraaid bij 1 meter tussenruimte. Dan staat het verkeerslicht van de haven nog een half uur op rood vanwege het vertrek van een grote boot. Om negen uur gaan we naar Nederland.
Om 13.00 uur liggen we in sluis van Vlissingen. We zijn terug!!!

Boulogne Calais Dunkerque

Voor anker bij St George (Bermuda) zitten we op de Mero met een aantal Nederlanders een biertje te drinken. Verderop ligt nog een Nederlandse boot, de Indira. Dat zijn Freek en Willeke. Als er een dinghy langs komt, zegt iemand:" Daar gaan Freek en Willeke". We zwaaien en roepen, de dinghy draait onze kant op. Maar het zijn Freek en Willeke niet. Het is een Duits stel, Ulrieke en Matthias. Hun boot heet Bella. Ze komen, net als Jasmin van de Mero uit Keulen. Tenslotte komen ze aan boord en doen gezellig mee. Op Horta zien we de Bella weer. Als we drie weken later op Boulogne aanvaren, zien we de Bella op de AIS achter ons. We verheugen ons op het weerzien. Als we bezig zijn vast te maken, komt de Bella voorbij varen. We zwaaien en roepen, zij lachen en zwaaien terug. Maar het zijn Ulrieke en Matthias niet....

 

Boulogne heeft inderdaad een mooie oude ommuurde stad. De haven is nog net zo verschrikkelijk als altijd. Te weinig plek, geen informatie, geen hulp, kwade Fransen.

                                          

Van Boulogne naar Calais gaan we in recordtijd. Er staat veel meer wind dan voorspeld. Omdat de wind sterk zou afnemen blijven we met het ongereefde grootzeil varen. Op een gegeven moment staat er Bft 7. Bij Calais wordt het rustiger. De gemiddelde snelheid is 7,5 Kts geweest (53 nMijl in 7 uur) . Dat hebben we nog nooit gedaan.

 

We herinnerden ons Calais als een smerige naargeestige stad. Maar nu ziet het er heel anders uit. Het is aardig opgeknapt en de zon schijnt. We gaan naar het Museum voor Moderne Kunsten. Een heel mooie collectie. Voorstudies voor de Burgers van Calais van Rodin. We lopen daarna naar het Hotel de Ville waar het beeld staat. We vinden dit het mooiste beeld van Rodin. Het Hotel de Ville is een eclectische slagroomtaart, we bewonderen de raadszaal en de trouwzaal.

 

Tegenover de jachthaven is er kermis, dat geeft lawaai. Om 12 uur houdt het gelukkig op. Naast ons ligt Wim Lones van Bootgenoot.nl. Hij levert apparatuur tegen redelijke prijzen. Ik laat hem onze Navstick zien. De illegale C-map kaarten kan hij natuurlijk niet gaan verkopen, maar het interesseert hem.

                                          Ralf en Lynn spelen scrabble in het Engels, Lynn wint

Dan met een lekkere vaart, niet zo hard als de dag er voor, gaan we een stukje verder, naar Dunkerque (Duinkerken). Ook dat ziet er stukken beter uit dan toen we hier 7 jaar geleden met de Ursus kwamen. Mooie huizen tegenover de jachthaven. Weer bezoeken we het Hotel de Ville. Er hangen grote schilderijen. Een mooie Vasarely van 5 x 5 m.

 

We varen dan naar Oostende en gaan woensdagmiddag met de trein naar Brugge. Ralf gaat 's morgen aan zijn thesis werken. Donderdag gaan Ralf en Lynn terug naar Parijs. Wij hebben dan nog een week om de 17e in Herkingen te zijn.